دوسوتوانی نوآوری و تاب‌آوری دوعامل اساسی رشد و توسعه پایدار در پارک‌های علم و فناوری

این مقاله به بررسی ارتباط دوسوتوانی نوآوری و تاب‌آوری در رشد و توسعه پایدار پارک‌های علم و فناوری می‌پردازد. دوسوتوانی نوآوری، که به توانایی مدیریت همزمان نوآوری‌های اکتشافی و بهره‌برداری اشاره دارد، نقش کلیدی در موفقیت پارک‌های علم و فناوری دارد. تاب‌آوری، به معنای توانایی سازگاری و بازسازی در مواجهه با تغییرات و بحران‌ها، نیز به رشد پایدار این پارک‌ها کمک می‌کند. بر اساس مرور ادبیات پژوهشی و تحلیل مدل‌های مختلف، این مقاله نشان می‌دهد که دوسوتوانی نوآوری و تاب‌آوری به‌طور قابل توجهی با یکدیگر مرتبط هستند. پارک‌هایی که توانایی بالایی در ایجاد تعادل میان نوآوری‌های اکتشافی و بهره‌برداری دارند، با بهبود تاب آوری به‌طور موثرتری می‌توانند با تغییرات و بحران‌ها مواجه شوند و رشد پایدار را حفظ کنند. همچنین، ساختارهای سازمانی منعطف و فرهنگ‌های حمایتی به تقویت این دو مفهوم کمک می‌کنند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که توانایی در مدیریت دوسوتوانی نوآوری می‌تواند به تقویت تاب‌آوری کمک کرده و بالعکس، تاب‌آوری بالاتر می‌تواند به بهبود توانایی‌های دوسوتوانی نوآوری کمک کند. توصیه‌هایی برای مدیران پارک‌های علم و فناوری شامل تقویت ساختارهای سازمانی، فرهنگ نوآوری، سیاست‌های حمایتی قوی‌تر، رویکردهای مدیریتی متناسب با محیط‌های پیچیده و استراتژی‌های مدیریتی ترکیبی برای بهبود توانایی‌های دوسوتوانی و تاب‌آوری ارائه شده است.