نقش محوری پارک‌های علم و فناوری در تسریع شکل‌گیری و توسعه فناوری‌های نوظهور

پارک‌های علم و فناوری (stps) از دهه 1950 به عنوان بسترهای نوآورانه‌ای برای پرورش ایده‌های نو و تبدیل آن‌ها به محصولات و خدمات تجاری متولد شدند. این زیست‌بوم‌های دانش‌محور، با تسهیل تعاملات بین دانشگاه‌ها، صنایع و سرمایه‌گذاران، نقش محوری در تسریع فرآیند نوآوری و توسعه فناوری‌های نوظهور ایفا می‌کنند.مطالعه حاضر با بررسی 56 پژوهش مرتبط، به دنبال شناسایی دقیق‌تر نقش پارک‌های علم و فناوری در شکل‌گیری و توسعه فناوری‌های نوظهور بوده است. یافته‌ها نشان می‌دهند که اگرچه تعاریف متعددی از پارک‌های علم و فناوری وجود دارد، اما همه آن‌ها بر اهمیت این پارک‌ها در ایجاد بستر مناسب برای رشد شرکت‌های دانش‌بنیان و تجاری‌سازی نتایج تحقیقات تاکید دارند. این پارک‌ها با ارائه خدمات حمایتی متنوعی همچون فضای کار اشتراکی، دسترسی به زیرساخت‌های تحقیقاتی، مشاوره‌های تخصصی و شبکه‌سازی، به شرکت‌های نوپا کمک می‌کنند تا ایده‌های خود را به محصول یا خدمت قابل عرضه به بازار تبدیل کنند.نتایج این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که پارک‌های علم و فناوری نقش مهمی در تقویت ارتباط بین دانشگاه و صنعت ایفا می‌کنند. این ارتباط تنگاتنگ، منجر به انتقال دانش و فناوری از دانشگاه به صنعت و بالعکس شده و در نهایت به توسعه فناوری‌های نوظهور و ایجاد محصولات و خدمات جدید می‌انجامد.