توسعه چارچوب ساختاری نظام نوآوری فناورانه روستایی با تاکید بر سیستم‌های نوین آبیاری

یکی از راهکارهایی که در نقاط مختلف جهان برای حل مسائل آبیاری زمین‌های کشاورزی به کار گرفته شده است استفاده از فناوری است. این فناوری برای بروز، شکوفایی و اثربخشی نیازمند بستر و محیطی است که از آن به عنوان نظام نوآوری فناورانه یاد می‌شود. هرچند مطالعه بر روی ساختارهای نظام نوآوری فناورانه، در سال‌های اخیر رواج یافته است؛ اما در این مطالعات کمتر به روستا به‌عنوان یک فضای خاص جغرافیایی توجه شده است. پیش فرض پژوهش حاضر مناسب نبودن چارچوب ساختاری پیشین برای توسعه نوآوری فناورانه در روستاها است. بنابراین هدف پژوهش حاضر توسعه و پیشنهاد چارچوب ساختاری جدیدی برای نظام نوآوری فناورانه در روستاها می‌باشد. این پژوهش از نوع بنیادی است و در آن از روش‌های کیفی برای تجزیه و تحلیل ساختار نظام‌های نوآوری فناورانه روستایی استفاده شده است. برای این منظور تحلیل نظریه داده بنیاد به عنوان روش اصلی تحقیق انتخاب و از نرم افزار maxqda-18 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها بهره گرفته شد. در ابتدا ساختار نظام نوآوری فناورانه از طریق بازنگری جامع ادبیات استخراج و سپس بر اساس نظرات 15 نفر از خبرگان در قالب مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته مورد ارزیابی و اصلاح قرار گرفت. در مرحله دوم با استفاده از تکنیک الگوی تمرین نظریه داده بنیاد سیستماتیک، الگوی پارادایمی توسعه چارچوب ساختاری نظام نوآوری فناورانه روستایی ارائه شد.