بازطراحی ماموریت و ساختار پارک‌های علم و فناوری درایران مبتنی بر فناوری‌های نوظهور

با گذشت بیش از دو دهه از عمر پارک‌های علم و فناوری و انباشت تجربه حاصل از آن‌ و تغییرات محیطی ناشی از فناوری‌های نوظهور، توجه سیاست عمومی کشور به حوزه دانش‌بنیان و ارتقا جایگاه اکوتون نوآوری و شکل‌گیری نهادهای مختلف در این زمینه شامل صندوق‌ها و نهادهای مالی، شتابدهنده‌ها، پردیس‌های علم و فناوری دانشگاهی نیاز به بازطراحی ماموریت و ساختار پارک‌های علم و فناوری می‌باشد. لذا در این مقاله به تبیین ماموریت، کارکرد و ساختار پارک‌های علم و فناوری تاکنون در قالب نقش آیینه‌داری در سیاست فناوری پرداخته و سپس مبتنی بر فناوری‌های نوظهور، سیاست فناوری کشور و نهادهای شکل‌گرفته؛ ماموریت، کارکرد و ساختار جدید پارک‌های علم و فناوری پیشنهاد می‌گردد. برای این منظور از روش مطالعه کتابخانه‌ای و اسنادی و همچنین مصاحبه با خبرگان استفاده شده است. سوالاتی که در این مقاله پاسخ داده می‌شود شامل ماموریت، کارکرد و ساختار پارک‌های علم و فناوری چیست؟ و چه باید باشد؟ براساس این ماهیت و کارکرد جدید؛ ساختار سازمانی پارک چگونه باید باشد؟ چه میزان ماهیت دولتی باید داشته باشد و چه میزان خصوصی؟ پارک چگونه باید با سایر نهادهای موجود مرتبط شود؟ نتایج نشان داد که براساس فناوری‌های نوظهور و نظام مسائل پارک‌ها و مدل جامع ارزیابی عملکرد، ماموریت پارک از حمایت برای ایجاد شرکت‌های فناور به گسترش اکوتون نوآوری در جامعه و تقویت اثر اقتصادی و اجتماعی فناوری‌های پیشرفته با مشارکت دولت، بخش خصوصی، صنعت و جامعه باید تغییر یابد. همچنین باید توجه بیشتر بر ارائه خدمات (بجای صرف حمایت)، افزایش نقش بخش خصوصی در ضمن افزایش فعالیت‌های دولت و افزایش سهم جامعه و صنعت به‌عنوان اثرگذار و اثرپذیر در کنار افزایش سهم دولت و دانشگاه شود. برای این منظور نیاز به ایجاد پژوهشکده تحقیق و توسعه فناوری با تدوین قانون مرتبط با هیئت علمی پژوهشی و هیئت علمی فناوری، باشگاه فناوران، دفتر طرح‌های کلان، پردیس خدمات فناوری و ناحیه نوآوری و چندمستاجره می‌باشد.