راهکارهای افزایش انگیزه دانش‌آموزان ایرانی در مطالعه زیست‌شناسی گیاهی

کاهش انگیزه و علاقه دانش‌آموزان به مطالعه زیست شناسی گیاهی یکی از چالش‌های اساسی در آموزش علوم زیستی است که تاثیر منفی بر درک آن‌ها از اهمیت و کاربرد گیاهان در اکوسیستم و زندگی روزمره دارد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی به بررسی روش‌های تدریس زیست شناسی گیاهی در کشورهای مختلف و ارائه راهکارهای عملی برای افزایش انگیزه دانش‌آموزان ایرانی پرداخته است. در این مطالعه، منابع علمی و گزارش‌های آموزشی مرتبط با روش‌های تدریس علوم گیاهی در کشورهایی همچون ایران، ژاپن، چین، ترکیه، فنلاند، سوئیس، اتریش، آلمان، سه کشور اروپای مرکزی ( کرواسی، صربستان و مجارستان)، اسپانیا، اسلوونی، یونان و اسلواکی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که روش‌های سنتی تدریس زیست گیاهی، که عمدتاً بر مطالعه کتاب‌محور و روش‌های نظری متکی هستند، موجب کاهش علاقه دانش‌آموزان به این حوزه شده است. در مقابل، کشورهایی که از روش‌های نوین آموزشی مانند یادگیری در فضای باز، پروژه‌های تحقیقاتی، آموزش مبتنی بر شایستگی، فناوری‌های دیجیتال و بیوتکنولوژی گیاهی استفاده کرده‌اند، موفق به افزایش مشارکت و انگیزه دانش‌آموزان شده‌اند. همچنین، رویکردهایی که علم زیست گیاهی را به علوم محیطی، هنر، کشاورزی و فناوری متصل کرده‌اند، تاثیر مثبتی بر نگرش دانش‌آموزان داشته‌اند. بر اساس یافته‌های حاضر، پیشنهاداتی برای بهبود تدریس زیست شناسی گیاهی در ایران ارائه شده است که شامل استفاده از روش‌های یادگیری تجربی، آموزش میدانی، ترکیب آموزش گیاه شناسی با فناوری، و توسعه برنامه‌های تعاملی و پروژه‌محور می‌شود. نتایج این تحقیق می‌تواند به معلمان، برنامه‌ریزان درسی و سیاست‌گذاران آموزشی کمک کند تا راهکارهای موثرتری برای تدریس زیست شناسی گیاهی و افزایش علاقه دانش‌آموزان به این حوزه ارائه دهند.