طراحی مدلی برای داستان سرایی پویا در بازی‏های رایانه‏ای

یکی از تمایزات ما انسان ها با دیگر موجودات این کره خاکی توانایی داستان گویی گونه‏ی ما است. می‏توان ادعا کرد تنها محدودیت در داستان، تخیل پدید آورندگان آن است. تاکنون بازی‌های رایانه‏ای به عنوان فرمی از رسانه، راوی داستان‏ها بوده‏اند و با افزودن عنصر تعامل در عین حال که مخاطب را تحت تاثیر فضای داستان قرار میدهند، او را از توانایی اثر‏گذاری نیز بهره‏مند می‏کنند [1]. مطالعات پیشین در زمینه روایت تعاملی اکثراً مبتنی بر شاخه‏ای بودن داستان، وجود انتخاب‏های متنوع برای بازیکن و یا مدل‏سازی شخصیت بازیکن می‏باشند و همچنان محتوای روایت توسط نویسنده بازی و از قبل تولید می‏شود. در این پژوهش سعی بر آن است که وجه دیگری از داستان‏گویی در بازی‏های رایانه‏ای مورد بررسی قرار گیرد و آن، تولید داستان بازی به صورت رویه‌ای است؛ به این معنا که بازی علاوه براینکه راوی داستان است خود پیشبرنده و مولد داستان نیز باشد و تا جای ممکن کمترین انرژی برای نویسندگی داستان توسط نویسنده بازی صورت پذیرد. در اینجا تلاش شده است تا الگویی ارائه شود که داستان بازی در طول روند بازی و توسط بازیکنان طرح می‏شود و در این میان از برنامه ریزی برای ایجاد موقعیت‌هایی که به شکل گیری داستان کمک می‌کنند استفاده شده است. خلق داستان در روند بازی و توسط بازیکنان تنوع بی‏شماری در داستان‏های ایجاد شده برای یک بازی به ارمغان می‏آورد و این شیوه سبب می‌شود با هر بار بازی، بازیکنان دنیایی برای خود بنیاد ‌کنند که متفاوت از دیگر کاربران باشد.