حق بر بازی و تاملی بر سیاست های کنترل بازیهای ویدیویی

در سال های اخیر بازی های ویدیویی جایگاه مهم و ویژه ای را در زندگی کودکان و حتی بزرگسالان به دست آورده اند. پیشرفتهایفناوری، مانند اینترنت، رایانه های شخصی، کنسول های بازی و دستگاههای تلفن همراه، به محبوبیت و رشد صنعت بازی کمککردهاند. امروزه بازیهای ویدیویی را میتوان به روشهای مختلفی در زمینههای گوناگون و متنوعی انجام داد. حق بر بازی یکیاز حقوق اساسی کودک و از مصادیق حقوق بشر می باشد. اهمیت و نقش بازی در سلامت جسمی، عاطفی، اجتماعی و روانیکاربران آن بهدفعات مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. برخی از این مزایا همزمان با انجام بازی تحقق می یابد در حالی کهبرخی دیگر در طول زمان رشد می کنند. مزایای درهم تنیده بازی مربوط به ارزش ذاتی آن )سرگرمی، لذت، استقلال و آزادی( ونیز ارزش ابزاری آن )یادگیری، پیشرفت و کسب و کار( می شود. کودکان از طریق بازی طیف وسیعی از احساسات از جمله استیصال،اراده، موفقیت، ناامیدی، اطمینان و اعتماد را تجربه میکنند و از طریق عمل میتوانند این احساسات را مدیریت نمایند. اهمیتتوانایی کودکان نسبت به انجام بازی بدون کنترل و مداخله ی بزرگسالان به عنوان یک عامل مهم در ارتقاء خصوصیات مادامالعمر، مانند توانایی کنار آمدن با مشکلات و انعطاف پذیری و ترقی و حفاظت از روابط اجتماعی شناخته می شود. با توسعه و پیشرفتبازی های ویدیویی و افزایش فزاینده کاربران آن در گروه ها و اقشار مختلف، پژوهشگران این عرصه در مورد محتوای بازیها،تاثیر و استفاده بیش از حد از آن ابراز نگرانی کرده و معتقدند بازی های ویدیویی دارای زیان های بالفعل و بالقوه ای می باشند وباید تحت نظارت و محدودیت های قانونی قرار گیرند.