مطالعه‌ی تطبیقی نظام آموزش و پرورش استثنایی در کشورهای ایران، سوئد و فرانسه

هدف از آموزش و پرورش کودکان و دانش آموزان استثنایی فراهم آوردن فرصت‌های مناسب و امکانات آموزشی ویژه به منظور استفاده از حداکثر توانایی‌های ذهنی و جسمی کودکان با توجه به ویژگی‌های عقلانی و جسمانی آنان می‌باشد. با توجه به اینکه به طور متوسط 3 درصد افراد هر جامعه مبتلا به نوعی عقب ماندگی ذهنی می‌باشد شناسایی و آموزش این قبیل کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.هدف این ‌پژوهش مطالعه‌ی تطبیقی نظام آموزش و پرورش استثنایی در کشورهای ایران، سوئد و فرانسه است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های توصیفی_ مقایسه‌ای می‌باشد و به صورت هدفمند، اهداف، قوانین، تفاوت‌ها و تشابه‌های آموزش و پرورش استثنایی این سه کشور را مورد بررسی قرار داده‌ایم. ابزار گردآوری اطلاعات شامل کتاب‌ها و مقالات مربوط به موضوع پژوهش می‌باشد. نتایج‌ حاصل از این‌ پژوهش نشان می‌دهد که هر سه کشور آموزش کودکان استثنایی را با اهمیت تلقی کرده و یکی از اهداف مشترک آن‌ها فراهم نمودن آموزش متناسب با نیازهای این کودکان و به حداکثر رساندن توانایی‌های ذهنی و جسمی آنان با توجه به ویژگی‌های عقلانی و جسمانی آن‌ها می‌باشد. همچنین حق آموزش رایگان و حمایت و توانبخشی این کودکان از قوانین مشترک این کشورها است. در هر سه کشور به تربیت معلمان متخصص توجه ویژه‌ای می‌شود. در کشورهای سوئد و فرانسه، علاوه‌ بر وزارت آموزش و پرورش، وزارت بهداشت و امور اجتماعی، دادگستری و شهرداری‌ها نیز در جهت آموزش و فراهم کردن خدمات مناسب برای این کودکان تلاش می‌کنند. اما در ایران با توجه به ساختار متمرکز و به علت عدم همکاری و وابستگی بین سازمان‌های دولتی و غیردولتی شاهد ضعف‌ها و کمبودهایی در سیستم آموزش استثنایی هستیم همچنین گاهی در سنجش و تشخیص این کودکان، تاخیر صورت می‌گیرد. بر اساس یافته‌های این پژوهش از جمله مواردی که باید بدان توجه شود: مشارکت سازمان‌ها با وزارت آموزش و پرورش و همکاری بین مدارس عادی و ویژه و مداخلات زودهنگام جهت پیشگیری و آموزش انفرادی کودکان دارای نیازهای ویژه می‌باشد.