مقایسه انعطاف‌پذیری شناختی، تاب‌آوری و امید به زندگی والدین دارای کودکان اتیستیک با والدین کودکان سالم

هدف اجرای این پژوهش، مقایسه انعطاف‌پذیری شناختی، تاب‌آوری و امید به زندگی والدین دارای کودکان مبتلابه اتیسم با والدین کودکان سالم بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه والدین کودکان مبتلابه اتیسم مراجعه‌کننده به مراکز درمان وتوانبخشی شهر تهران در سال 1396، به تعداد 200 نفر بودند. به روش نمونه‌گیری غیر تصادفی-در دسترس، 50 نفر از مادران کوکان مبتلابه اتیسم، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای نمونه عادی هم ، 50 نفر از مادران کودکان سالم شهر تهران به‌صورت تصادفی انتخاب شد. از پرسشنامه‌های استاندارد انعطاف‌پذیری شناختی دنای و ونادروال (2010)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و امید به زندگی میلر (1988) جهت گردآوری اطلاعات استفاده‌شده است. به‌منظور تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی مانند میانگین و واریانس و از شاخص‌های آمار استنباطی مانند تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که انعطاف‌پذیری شناختی، تاب‌آوری و امید به زندگی والدین متفاوت بوده و وضعیت آن‌ها در این متغیرها نسبت به کودکان عادی پایین‌تر است. بر اساس یافته‌های پژوهش، نتیجه‌گیری می‌شود ابتلا کودکان به اتیسم می‌تواند بر وضعیت روان‌شناختی والدین آن‌ها به‌خصوص در متغیرها تاثیر منفی به‌جای بگذارد.