بررسی فرایند اجتماعی شدن بوسیله ی آموزش مهارت های اجتماعی در ایران، ژاپن و فنلاند(یک مطالعه ی تطبیقی)

مهارت‌های اجتماعی رفتارهایی هستند که به افراد برای کنش متقابل با دیگران کمک می‌کنند. آموزش مهارت‌های اجتماعی، مجموعه ای از راهبردهاست که هدف آن کمک به دانش‌آموزان برای برقراری و حفظ تعاملات مثبت با دیگران است. مطالعه حاضر به بررسی آموزش مهارت‌های اجتماعی به دانش‌آموزان برای نیل به مفهوم اجتماعی شدن در ایران، ژاپن و فنلاند می‌پردازد. روش تحقیق، کیفی با راهکار مطالعات کتاب‌خانه‌ای و به شیوه اسنادی-‌تحلیلی بود. هدف اصلی سیاست آموزشی فنلاند، ارتقاء آموزش و ارائه فرصت‌های برابر فارغ از محل اقامت، ثروت، زبان مادری یا جنسیت است. دانش‌آموزان فنلاندی تحت فشار برنامه درسی متمرکز قرار نداشته و معمولا از یک برنامه درسی آزاد و سیال بر طبق نیازها و علایق شخصی برخوردارند. نظام آموزشی غیرمتمرکز، توجه به فعالیت های گروهی و آموزش تخصصی معلمان به آموزش مهارت‌های اجتماعی کمک کرده است. نظام آموزشی ژاپن با تاکید بر فعالیت های فردی و گروهی، خلاقیت دانش آموزان و اصول اخلاقی و از طرفی سرمایه گذاری و آموزش معلمان توجه ویژه ای به آموزش مهارت های اجتماعی دارد. اما در نظام آموزشی ایران، معلم متکلم وحده است و به دانش‌آموز حجم زیادی از اطلاعات که مجبور است همه آن را حفظ کند، داده می‌شود و از طرفی به دلیل نظام آموزشی متمرکز، نبود سرمایه گذاری مالی کافی و فقدان اندیشه ی مشارکتی میتوان نظام آموزشی فنلاند و ژاپن را در پیشبرد آموزش مهارت‌های اجتماعی به دانش‌آموزان، نسبت به نظام آموزشی ایران موفق تر ارزیابی نمود.