اجتماعی کردن یا اجتماعی شدن کودکان دوره ابتدائی در نظام آموزشی ایران و ژاپن؟

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و تبیین رویکرد های دو نظام آموزشی ایران و ژاپن در خصوص تربیت اجتماعی کودکان دوره ابتدائی است. برای وصول به این مقصود ابتدا مفهوم و رویکردهای مختلف تربیت اجتماعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ تا قالبی معین برای استخراج و تبیین رویکرد دو نظام آموزشی ایران و ژاپن در خصوص تربیت اجتماعی فراهم گردد. آنگاه با بررسی تطبیقی اهداف و برنامه درسی تربیت اجتماعی دوره ابتدائی رویکردهای دو نظام آموزشی در خصوص تربیت اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی مبتنی بر تجزیه و تحلیل مقایسه ای است و بر روش 'بردی' استوار است. نتایج حاصل از پژوش حاکی از آن است که در هر دو نظام آموزشی با اصالت قائل شدن هم به فرد و هم به جامعه در فرایند جامعه پذیری، تربیت اجتماعی فرایندی است که زمینه لازم را برای اصلاح رابطه انسان با دیگران و اجتماع فراهم نموده و صرفاً به معنای تطبیق با خواسته ‌های جامعه نیست به عبارتی در هر دو نظام آموزشی، تربیت اجتماعی معادل فرآیند «اجتماعی شدن» افراد است.