برنامه ریزی آمایش ورزشی و تربیت بدنی دانش آموزی

یکی از دغدغه های مشترک هر جامعه ی انسانی برای هدایت و برنامه ریزی هدفمند اعضای جمعه بویژه دانش آموزان در بخش ورزش مورد توجه قرار گرفته است تا دستیابی به جامعه ی سلامت را محقق سازند. آمایش سرزمین تنظیم رابطه بین انسان، سرزمین و فعالیت به منظور بهره برداری مناسب، بهینه و پایدار از جمیع امکانات طبیعی در برنامه ریزی و دستیابی به توسعه ی پایدار در حیطه ی ورزش در بخش حرفه ای یا آماتور هر جامعه است. پرورش و استعدادیابی در ورزش سلامت محور یا قهرمانی هر کشور بر اساس برنامه ریزی هدفمند و تحقیقات آمایشی دانش آموزی جهت استعدادیابی و آموزش آنان برای هدایت به ورزش سلامت محور یا قهرمانی شکل می گیرد. لذا ضروری است دانش آموزان بعنوان آینده سازان ورزش آماتور و حرفه ای بایست متناسب با شرایط اقلیمی، اقتصادی و فرهنگی محل زندگی خود به ورزش هایی بپردازند که در آینده بعنوان سرمایه ی ورزش آماتور و حرفه ای بصورت هدفمند نقش خود را ایفا کنند. مقاله حاضر در مورد سیستم برنامه ریزی جهت دستیابی به توسعه پایدار ورزش با تاکید بر آمایش سرزمینی در بخش ورزش دانش اموزشی می باشد. با توجه به روش تحقیق های کمی و کیفی موجود مقاله ی حاضر بر اساس روش تحقیق کیفی انجام شده است. نحوه ی گردآوری اطلاعات در مقاله بصورت کتابخانه ای و اسنادی (کتاب، مقاله، مجله علمی داخلی و خارجی ) به بررسی مبانی، نظریه ها،دیدگاه های مرتبط ضرورت آمایش ورزشی در بخش ورزش دانش آموزی پرداخته شده است. با استناد به مقالات و تحقیق های مرتبط برای دستیابی به توسعه ی پایدار در ورزش بایست برنامه ریزی مبتنی بر آمایش سرزمینی در بخش دانش آموزی اتفاق بیفتد که این مهم بوسیله ی برنامه ریزی سیستمی میسر می شود. اجزاء سیستم کلان برنامه ریزی آمایش ورزشی شامل سیستم محیط طبیعی، سیستم ارزش های انسانی،سیستم فضایی – فعالیتی و سیستم برنامه ریزی و تصمیم گیری می باشد که هر یک از این قسمت های چهارگانه دارای مولفه های مختلف می باشد که بصورت کامل در مقاله به آن پرداخته شده است.