کمیت وکیفیت در آموزش علوم انسانی

رشد و تعالی فرهنگ و ارزش ها، تکریم کرامت انسانی، تحکیم روابط خانوادگی، تقویت عزت فردی و هویت ملی در گرو پرداختن به انسان و علوم انسانی واندیشیدن به منش، شخصیت، کرامت، عزت، ارزشمندی، سعادتمندی و منزلت رفیع انسان و تولید اندیشه و تفکر در قلمرو علوم انسانی است. متاسفانه چند صباحی است که در کشور ما نظام معیوب تعلیم وتربیت به ویژه در دوره ی دبیرستان وپیش دانشگاهی با تاثیر پذیری از فرهنگ مدرک گرایی حاکم بر تارو پود جامعه وبا ایجاد بستر پدید آیی وگسترش روزافزون کلاس ها وآموزشگاه ها ی تک درسی، تقویتی، تست زنی وکنکورگری، ناخواسته در جهت به مسلخ بردن علوم انسانی وتضعیف ارزش های فرهنگی گام بر می دارد . .. آری شایسته و بایسته آن است که با بازنگری جامع و عالمانه به نظام تعلیم و تربیت کشور همزمان با اندیشه دوباره در جلب و جذب معلمان فرهیخته و فرهنگ آفرین دوره مهم و سرنوشت ساز دبیرستان را که با رشد ذهنی و بلوغ فکری و تعادل جویی شخصیت نوجوانان هوشمندمان ملازم است اصلاح نماییم و این برهه ی حساس را از اسارت چنگال بت های خود ساخته کنکور و کنکورگری آزاد نموده و بستر پویا و تعالی بخش ماندگار علوم انسانی را فراهم نماییم با توجه به موارد مذکور می توان نتیجه گرفت، علوم انسانی، سرنوشت کشورها را در رسیدن به قله های توسعه یا واماندن و عقب افتادگی رقم می زند و پیشرفت جوامع منوط به داشتن مهارت در علوم انسانی و رسیدن به نظارت معرفتی و مجموعه ای از دستگاه های نظری است و با شناخت های تک محور، رسیدن به توسعه میسر نیست. کشورهایی که به توسعه جامع دست یافته اند، از ابتدا، در تفکر و فلسفه رشد داشته اند خلاصه سخن آن که شایسته و بایسته است به ریشه های مظلومیت علوم انسانی در شرایط فعلی و فقر فرهنگی، مطالعه و اندیشه نماییم. به نظر اینجانب یکی از اصلی ترین ریشه های مظلومیت علوم انسانی به معنای اعم آن را می بایست در بستر سست و غیرعقلانی و غیرمنطقی دوره دبیرستان و حاکمیت باور و نگرش فرهنگی برتری رشته های ریاضی و تجربی و کم قیمتی و دست دوم بودن علوم انسانی جستجو نمود.این مقاله بصورت توصیفی وتحلیلی انجام گرفته وهدف از این مقاله ؛ تقویت ظرفیت ها و کمک به توسعه کمی و کیفی علوم انسانی کشور - ترسیم و تقویت جایگاه و کارکرد مناسب برای علوم انسانی در ساختار کلان توسعه مدیریت کشور - ایجاد زمینه لازم برای شکل گیری نهضت تولید علم و نظریه پردازی و برگزاری کرسی های علمی می باشد