شناسایی مولفه‌های سازمان یادگیرنده در سیستم آموزشی

اهمیت یادگیری مستمر و قوی در سازمان ها هرگز تا به این اندازه حیاتی نبوده است. به دلیل وجود نیروهایی همچون جهانی شدن و فناوری، سرعت و پیچیدگی تحولات به گونه ای افزایش یافت که سازمانها مجبور شدند برای ادامه حیات همواره چیزهای بیشتری یاد بگیرند. نظریه سازمان یادگیرنده نتیجه یک فرآیند تکاملی است که با گذشت چند دهه تحقیق و پژوهش توسط دانشگاهیان و مدیران و بررسی ابعاد گوناگون و دیدگاه های مختلف سازمان و تجزیه و تحلیل آن، ابعاد به وضعیت کنونی دست یافته ایم. سازمان یادگیرنده سازمانی است که عملکردهایش از طریق آگاه شدن و درک بهتر بهبود می‌یابد و اصلاح می‌شود. زمانی می‌توان ادعا کرد سازمانی یادگیرنده است که آن سازمان بتواند از طریق فرآیند ارتباط، دامنه رفتارهای بالقوه‌اش را تغییر دهد و بهبود بخشد. سازمان‌ها زمانی یادگیرنده‌اند که استنباطی از تاریخ و تجربیات خود داشته باشند و آن‌ها به صورت کاربردی راهنمای رفتارهای آتی شان قرار دهند. سازمان‌های موفق سازمان‌هایی هستند که دانش جدید را خلق می‌کنند و یا آن را به دست می‌آورند و از آن به طور کاربردی برای بهبود فعالیت‌هایشان استفاده می‌کنند. با توجه به مباحث مطرح شده این پژوهش به شناسایی مولفه‌های سازمان یادگیرنده در سیستم آموزشی می پردازد. روش تحقیق ﺑﻪ ﺷﻴﻮه ی ﻛﻴﻔﻲ و از ﻧﻮع تحلیل اﺳﻨﺎدی اﺳﺖ. در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت و منابع مرتبط با موضوع گردآوری شده و به ارائه ی یافته های کیفی پژوهش پرداخته شده است. با توجه به بررسی های انجام شده می‌توان گفت که افراد در یک سازمان یادگیرنده ایده آل بطور جدی و خلّاقانه می اندیشند، عواملی که در درک یک موقعیت دخالت دارند را بررسی می کنند و نسبت به نقطه نظرات یکدیگر حساس هستند. ایجاد یک سازمان یادگیرنده ممکن است مشکل باشد، اما همین طور تداوم و حفظ آن زمانی که در حال اجراست نیز مشکل می-باشد. بسیاری از سازمان ها حتی عالی ترین آنها از نقطة اوج و بلندی که داشته اند سقوط کرده اند. سازمان های یادگیرنده به معنای واقعی، سازمان‌هایی هستند که با محیط خارجی منطبق هستند، به طور مداوم توانایی شان را برای تغییر افزایش می دهند، یادگیری فردی و گروهی را توسعه می دهند و از نتایج یادگیری برای دستیابی به نتایج بهتر استفاده می کنند.