مقایسه سیاست‌های آموزشی در چندین کشور (ایران، ژاپن، استرالیا، آمریکا)

ازآنجاکه کشورهای توسعه‌یافته بخش عمده ای از دستاوردهایشان را به درستی مدیون نظام آموزشی اثربخش هستند، همواره در حال مطالعه و برنامه ریزی برای بهبود و افزایش کارآیی آن اند. موفقیت کشورهای پیشرو در امر آموزش و پرورش الگویی برای ایجاد تحول آموزشی در بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه نیز بوده است. در دنیای جهانی شدۀ امروز، نظام آموزش و پرورش یک کشور را نمی توان از نظام های آموزش و پرورش دیگر کشورها جدا دانست. دانش در مورد نظام آموزشی کشورهای مختلف، به سیاست گذاران کمک می کند تا از ظرفیت های آموزشی در عرصۀ رقابت و برتری بهره‌مند شوند. هدف این پژوهش مقایسه سیاست‌های آموزشی در چندین کشور (ایران، ژاپن، استرالیا، آمریکا) می‌باشد، روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقایسه ایی و از لحاظ هدف کاربردی می‌باشد، جامعه آماری این تحقیق کشورهای ایران، ژاپن، استرالیا و آمریکا می‌باشد و به منظور جمع‌آوری اطلاعات از روش کتابخانه ایی استفاده نموده شده است و نتایج حاکی از آن بود که کشورهای مورد مطالعه دارای نظام های آموزشی متنوعی بوده و در زمینه تدوین استانداردهای آموزشی و یا چارچوب‌های برنامه درسی ملی پیشگام بوده و برنامه‌های آموزشی مدونی برای سال‌های آتی طراحی نموده‌اند. در بین کشورهای مورد مطالعه، فقط ایالات‌متحده دارای استانداردهای ملی آموزش و ژاپن دارای برنامه درسی ملی و استرالیا دارای برنامه درسی ایالتی بوده و ایران در حال تدوین می‌باشد. سیستم آموزشی کشور آمریکا باز و منعطف در برابر دانش روز است، سیستم آموزشی ایران بسته و مقاوم در برابر تغییر و تازگی است