سنجش و ارزشیابی به عنوان رمز تضمین کیفیت آموزش عالی

زمینه و هدف: گسترش آموزش یکی از ارکان توسعه علمی، رشد اجتماعی، شکوفایی استعدادها و زمینه ساز خلاقیت های انسانی است. سنجش و ارزشیابی از نظام آموزش عالی از الزامات پویایی و رشد این نظام ها بوده و ارتقاء مستمر کیفیت آموزش عالی مستلزم استقرار زیرنظام ارزشیابی و تضمن کیفیت و استفاده از روش های علمی در این زمینه است. پژوهش حاضر به بررسی سنجش و ارزشیابی به عنوان رمز تضمین کیفیت آموزش عالی پرداخته است.روش : این مقاله از نوع مروری بوده و در تدوین آن از جستجوهای اینترنتی با استفاده از موتورهای جستجوگر در پایگاه دادهای معتبر از جمله مگیران، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (sid.ir)، ایرانداک، مجلات تخصصی نور (نورمگز)، گوگل استفاده شده است و برای جستجوی کتابخانه‌ای از کتاب ها، پایان نامه ها، نشریات منتشر شده از سال 1385 تا 1397 استفاده شده است.یافته ها: میزان بکارگیری سنجش و ارزشیابی نظام آموزشی عالی ایران به اندازه کافی نبوده چون سنجش و ارزشیابی با چالش های متعددی روبه روست خیلی از مدرسان با فلسفه و هدف ارزشیابی آشنا نیستند، ارزشیابی مستمر از دانشجویان ناچیز است چون شیوه های ارزشیابی فعلی دانشجویان به جایی اینکه به مهارت های سطح بالا و غیرموضوعی معطوف شود یادگیری حفظی و سطحی را ترغیب می کند و همچنین ارزشیابی درحیطه های مختلف یادگیری صورت نمی گیرد.نتیجه گیری: سنجش و ارزشیابی نقش خطیری در تضمین کیفیت در آموزش عالی بازی می کند. اهمیت ارزیابی از آن جهت است که واقعیت یا کیفیت آنچه می خواهد محقق شود، تعیین می گردد. ارزیابی اطمینان می دهد که تا چه اندازه عملکرد نظام های آموزش عالی مطابق نیازهای مورد نظر برنامه ریزی شده و تحقق یافته است.