اثر بخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر شیوه های مقابله با استرس دانش آموزان متوسطه اول

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر شیوه های مقابله با استرس دانش آموزان متوسطه اول بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر شهرکرد می باشند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شیوه های مقابله با استرس اندلر وپارکر(1990) استفاده گردید. سه مدرسه و از هر مدرسه دو کلاس مشخص شده، سپس 30نفر از آزمودنی ها از بین این 6 کلاس به طور تصادفی انتخاب شده در دو گروه آزمایش 15نفر و کنترل 15نفر قرار گرفتند. و برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس مداخله آزمایشی بازی درمانی گروهی در 8 جلسه با مدت زمان 60 دقیقه بصورت یک جلسه در هفته اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت. در پایان آموزش از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میانگین نمرات شیوه های مقابله با استرس در گروه آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش معنی داری یافته است. بنابراین بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری بر شیوه های مقابله با استرس دانش آموزان متوسطه اول تاثیر دارد.