تبیین آموزش و پرورش سایه ای و آثار آن در مقایسه با آموزش رسمی

نهاد آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان مهم و اصلی جامعه، غالبا به دو صورت عرضه می شود: رسمی و غیررسمی. منظور از نظام رسمی، فرایند آموزش با برنامه ای ساختارمند برای کسب دانش و مهارت است که در ایران وزارت آموزش و پرورش متولی آن است(آرین، 1388). اما برای بسیاری از دانش آموزان زمانی که زنگ مدرسه به منظور اتمام کلاس های درس به صدا درمی آید، یادگیری به پایان نمی-رسد. آموزش و پرورش سایه ای یا آموزش در سایه نوعی نظام غیررسمی و تعبیری از تدریس خصوصی است که در ساعات بعد از مدرسه و تعطیلات صورت می گیرد(افشار و همکاران، 1395). مراکز خصوصی آموزش در تلاشند ضعف های نظام آموزش رسمی را از بین ببرند. این مراکز همچون سایه نظام اصلی عمل می کنند. نظام آموزش و پرورش سایه به تعبیر مارک بری امروزه به پدیده ای جهانی مبدل شده است(بری،1392) که در مقایسه با آموزش رسمی آثار و نتایج مثبت و منفی بر یادگیری دانش آموزان دارد. هدف پژوهش حاضر، تبیین این نوع نظام آموزشی و آثار مثبت و منفی آن در مقایسه با آموزش رسمی است. تحقیق از نوع کیفی و توصیفی و با استفاده از روش کتابخانه ای- اسنادی انجام شد. یافته های تحقیق حاکی از این است که این نوع آموزش با هدف تحکیم یادگیری و کسب یادگیری های بیشتر صورت گرفته و برای طیف گسترده ای از طبقات اجتماعی رشد و گسترش یافته است. این نوع آموزش نسبت به آموزش رسمی دارای اثرات منفی مانند افزایش نابرابری، فشار اقتصادی، کم اهمیت شمردن آموزش رسمی، خستگی و... و همچنین اثرات مثبتی چون سرعت و نتیجه بهتر در یادگیری می باشد.