نظام آموزشی و روابط فرهنگی

نظام آموزش عالی از مهم ترین و موثرترین بازیگران نظام ملی هر کشور محسوب می شود که تاثیربسزایی در عملکرد نو آورانه ی کشور دارد؛زیرا نقش اساسی در رشد و توسعه ی جامعه در ابعاد مختلف آن دارد . محصوالت نظام آموزشی،عناصر اساسی در رشد و توسعه ی اقتصادی ،اجتماعی،فرهنگی و سیاسی جامعه ی خود به حساب می آیند . لذا آموزش عالی در ارتقای کیفیت بخش های مختلف جامعه،نقش مهمی ایفا می کند . بنابر این،نهادی فکری است که بر مجموعه ی فرهنگ،سیاست،اقتصاد و حتی روابط اجتماعی حاکم بر جامعه موثر است . دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی به آفرینش دانش و ترویج آن کمک شایانی می کند . ازاین رونظامی موثر در تولید و انباشت دانش و نیز ابزاراصلی انتقال میراث فرهنگی به شمار می روند . مقاله ی حاضر باهدف تبیین نقش نظام آموزش عالی در مهندسی فرهنگ جامعه نگارش یافته است . روش پژوهش به شیوه ی توصیفی بوده که با عنایت به مطالعات کتابخانه ای به تحلیل یافته های کیفی پژوهش پرداخته شده است . نتایج اصلی پژوهش بیانگر این است که مراکزآموزش عالی کشور به عنوان اجتماع اندیشمندان،دانش پژوهان،متخصصان و نخبگان،می توانند در نوآوری،سازگاری با محیط،تحوالت اجتماعی ،هماهنگی با نیازهای اقتصادی،سیاسی و اجتماعی،برنامه ریزی،مدیریت و رهبری تحوالت اجتماعی-فرهنگی و به طور کلی ایفای رسالت فرهنگی جامعه)انتقال،ارزش سنجی و توسعه ی فرهنگی(در راستای مهندسی فرهنگی جامعه منطبق با هویت اسالمی-ایرانی،نقش موثرتری ایفا کنند