آسیب شناسی اجرای ارزشیابی توصیفی در مدارس

تعلیم و تربیت کودکان در هر جامعه ای از مهمترین دغدغه های مسئولین و برنامه ریزان است چرا که در این زمینه چنانچه کوچکترین اشتباهی بوجود آید می تواند در آینده صدمات غیر قابل جبرانی در امر یادگیری کودکان از خود به جای بگذارد. هدف در نظام آموزشی در عصر دانایی محور تربیت شهروندی است که بتواند با اشتیاق درونی به یادگیری در تمامی عمر بپردازد و مسائل فردی و جمعی خویش را حول محور یادگیری حل و فصل نماید. انسان از طریق یادگیری با تحولات پیوسته و شگفت انگیز هماهنگی می شود و به حل مشکلات می پردازد. نظام ارزشیابی به عنوان بخش مهمی از طیف فرآیند یاددهی و یادگیری در نظام آموزش و پرورش هر کشور مطرح است. با توجه به تعاریف جدید از یادگیری، ارزشیابی نیز باید در خدمت آن و به عنوان ابزاری در جهت روند بهبود و ارتقای یادگیری نه بررسی رسیدن به اهداف یادگیری استفاده شود. ارزشیابی به عنوان ابزاری در خدمت یادگیری به معلم یادگیرنده و والدین کمک می کند تا تولیدکننده محصولی باشند که از ابتدا متوجه تولید آن بوده اند و ارزشیابی توصیفی (کیفی) با تحقق این هدف در امر یادگیری ایجاد فرصت خطا کردن و تجربه کردن و اصلاح و ترمیم آن باعث انگیزه درونی برای یادگیری و لذت بخشیدن و درآوردن آن به صورت عملی مادام العمر را فراهم می آورد.