مطالعه تطبیقی توانمندسازی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی ایران و دانشگاه های کانادا

پژوهش حاضر با درک نقش کلیدی کارکنان توانمند در موفقیت دانشگاه ها، به شناسایی ابعاد توانمند سازی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی ایران و دانشگاه های کانادا می پردازد. روش پژوهش تطبیقی با بهره‌گیری از رویکرد آمیخته «کمی - کیفی» است. نمونه آماری ازبین جامعه کارکنان واحد های منتحب دانشگاه آزاد اسلامی و کارکنان دانشگاه های منتخب کانادا در بخش کیفی، شامل 12 نفراز خبرگان و در بخش کمی 384 نفر از کارکنان است . ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه های نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته است. برای تحلیل داده های کیفی ازروش تحلیل محتوا، تکنیک دلفی و در بخش کمی از آمار استنباطی استفاده گردیده است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد مدل مورد نظر خبرگان و اساتید دانشگاهی برای بررسی ابعاد و مولفه های توانمند سازی در هر دو دانشگاه از برازش لازم برخوردار می باشد. یافته های تطبیقی نیز نشان داد از بین 14مولفه ی توانمند سازی کارکنان، مولفه های« موثر بودن، معنی داری، احساس شایستگی، قدردانی متناسب، غنی سازی شغلی ارتباطات موثر سازمانی، بهینه سازی فرآیندها و روش ها، فرآیندهای آموزشی» به طور مشترک در توانمند سازی کارکنان هر دو دانشگاه موثر بوده و از مقدار آزمون (یعنی عدد3) بیشتر است. مولفه های« حق انتخاب، تعهد سازمانی، شفافیت در اهداف و دانش و تجارب شغلی» برای دانشگاه آزاد اسلامی ایران و مولفه ی «احیای محیط کاری» برای دانشگاه های کشور کانادا در توانمند سازی کارکنان موثر نبوده و از مقدار آزمون کمتر می باشد. بنابر این بین دو دانشگاه در مولفه های« حق انتخاب، تعهد سازمانی، شفافیت در اهداف و دانش و تجارب شغلی» تفاوت وجود دارد.