طراحی مدل برنامه درسی برای یادگیری سیار در محیط سازمانی آموزش و پرورش ایران

یادگیری سیار از تکنولوژی هایی است که می تواند با مطالعه کارشناسی و بکارگیری در آموزش و پرورش ، تدریس در نظام آموزشی ما را با مفاهیم جدیدی روبرو کند . هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل مفهومی برنامه درسی برای یادگیری سیار در محیط سازمانی آموزش و پرورش بوده است . روش مطالعه از نوع توصیفی و مروری بوده است . بدین ترتیب که با مطالعه مقالات مختلف مرتبط از موتورهای جستجوی (گوگل اسکولار، پاب مد و اسکوپوس ) تعداد 36مقاله استخراج شد و در نهایت20مقاله به عنوان مقالات مرتبط شناسایی شد . مطالعه منابع و مشاوره با اساتید دانشگاه منجر به طراحی مدل مفهومی برنامه درسی برای یادگیری سیار گردید .در این مدل مفهومی سه جنبه و منبع برای یادگیری سیار وجود دارد که باید در نیازسنجی و هدف گذاری برنامه درسی به عنوان منبع مورد بررسی دقیق قرار گیرد. این منابع عبارتند از: یادگیرنده، وسایل پرتابل و جنبه اجتماعی. از تعامل این سه منبع سه جنبه دیگر به مدل اضافه می شود به گونه ای که از تعامل یادگیرنده و وسایل پرتابل جنبه قابلیت بکارگیری وسایل پرتابل توسط یادگیرنده ایجاد می شود. از تعامل جنبه اجتماعی مدل و وسایل پرتابل، جنبه تکنولوژی ارتباطی بوجود می آید و از تعامل یادگیرنده با جنبه اجتماعی، جنبه تعامل اجتماعی بوجود می آید.به نظر می رسد مدل مفهومی مذکور درصورت شروع برنامه ریزی برای یادگیری سیار در آموزش و پرورش ایران ، مفید باشد.