بررسی تطبیقی روند جذب هیئت علمی دردانشگاه های ایران و خارج از کشور

تامین نیروی انسانی مناسب یکی از مهم ترین دغدغه های سازمان های امروزی است. توسعه آموزش عالی کشور نیز در گرو تامین نیروی انسانی متخصص و متعهد است. مرور نقادانه مستندات موجود و همچنین دیدگاه های مطرح شده در محافل علمی در ارتباط با ارزیابی اثربخشی نظام آموزش عالی، نشان می دهد که این نظام در انجام رسالت خویش چندان اثربخش عمل نکرده است. یکی از منابع این ناکارمدی را می توان در ضعف نحوه جذب اساتید در دانشگاه ها جستجو کرد. اگر ملاک ها و روند جذب و استخدام از کیفیت مناسب برخوردار باشد، آنگاه اعضای هیئت علمی با کیفیت در اختیار دانشگاه قرار خواهد گرفت. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی تطبیقی روند جذب هیئت علمی در دانشگاه های ایران و خارج از کشور بود. این مطالعه از نظر هدف، بنیادی و از نظر نحوه گرداوری اطلاعات، کیفی و به صورت اسنادی و کتابخانه ای بود. در این مطالعه بعد از بیان اهمیت موضوع، ابتدا به بررسی اسناد بالادستی کشور و تاریخ تحولات فرآیند جذب هیئت علمی در ایران پرداخته شد و شرایط فعلی این روند به تفصیل بیان شد. در ادامه روند جذب هیئت علمی در کشورهای خارجی با تمرکز بر دانشگاه بریتیش کلمبیا، بررسی شد و در نهایت با مقایسه تجربیات و اقدامات دانشگاه های خارجی، آسیب های احصا شده فرآیند کنونی از جمله عدم وجود استانداردهای مشخص در مصاحبه های داخلی، یکسان بودن و تاکید بیش از حد بر برخی صلاحیت های علمی، تعویق در صدور حکم استخدامی و ضعف سامانه ثبت نام، بازبینی شد.