اثر بخشی آموزش مهارت برقراری ارتباط موثر بر کاهش نگرانی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت برقراری ارتباط موثر بر کاهش نگرانی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر، دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر شهرکرد در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ابتدا 3 مدرسه مشخص شده و در هر مدرسه دو کلاس انتخاب کردیم و در مجموع 6 کلاس انتخاب شدند، که از این میان 30 دانش آموز دارای اختلال یادگیری به پرسشنامه نگرانی پاسخ دادند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. داده ها از پرسشنامه نگرانی دیویو ولز استخراج شد. سپس مداخله آزمایشی آموزش برقراری ارتباط موثر برای گروه آزمایش طی 6 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات متغیر نگرانی در پس آزمون در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون تغییر کرده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت برقراری ارتباط موثر بر کاهش نگرانی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری تاثیر دارد.