مقایسه تطبیقی نظام تربیت معلم در کشور های ایران و ژاپن

تردیدی وجود ندارد که تربیت معلم از جمله مهم ترین عناصر و مولفه های نظام تعلیم و تربیت هر کشوری است. به گونه ای که بسیاری از صاحبنظران و متخصصان مباحث آموزشی و تربیتی این نکته را مورد تاکید قرار داده اند که تحول کیفی نظام تربیت معلم، پیش نیاز ایجاد هر نوع تغییر کیفی و معنادار در نظام آموزشی است. باید پذیرفت معلم اساسا عامل انتقال دهنده ارزش های فرهنگی جامعه از نسلی به نسلی دیگر و مهیا کننده زمینه های مساعد باروری فرهنگی هر جامعه ای است. به همین علت، دولت های مختلف برنامه ها و سیاست های ویژه ای را برای ارتقای اثربخشی و کارآیی نظام تربیت معلم خود اعمال می کنند. از آن جا که مقایسه نظام های تربیت معلم کشورهای مختلف می تواند ما را در برنامه ریزی و سازماندهی بهتر و اثربخش تر فرآیندهای تربیت معلم و بهره برداری از کارکردهای مثبت آن یاری دهد، لذا این مقاله کوشیده است تا به بررسی و مقایسه وضعیت تربیت معلم دو کشور ایران و ژاپن پرداخته و بر مبنای آن پیشنهادات و راهکارهای اصلاحی لازم را ارائه دهد. در واقع، این مقاله با اتخاذ رویکرد توصیفی – مقایسه ای تلاش کرده تا شاخصه ها و ویژگی های دو نظام تربیت معلم ایران و ژاپن را بررسی و مقایسه کرده تا زمینه و امکان درس آموزی و تجربه اندوزی از تجارب موفق آموزشی و تربیتی را فراهم سازد. در عین حال، برخی یافته های پژوهش در مورد مقایسه نظام تربیت معلم در ژاپن و ایران این نکته را روشن کرده که عدم توجه به نقش و جایگاه معلم، آموزش و پرورش را از داشتن نیروی انسانی متخصص محروم ساخته و این نقیصه رشد و توسعه آموزش و پرورش و کارآیی آن را دچار مشکل می سازد. در این راستا، توجه و بهره گرفتن از برخی تجارب نظام آموزشی ژاپن در زمینه تربیت معلم می تواند ضمن حل برخی از مشکلات تربیت معلم در ایران باعث ارتقا و افزایش جایگاه حرفه ای معلمان در کشور ما گردد.