مطالعه تطبیقی نظام برنامه درسی ایران و ژاپن در دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر ، مطالعه تطبیقی برنامه درسی دو کشور ایران و ژاپن می باشد تا بتوان با دیدگاهی روشن درباره چیستی نظام آموزش و پرورش دوره ابتدایی ایران و ژاپن و چگونگی نظام برنامه درسی این دو کشور در دوره ابتدایی اظهار نظر کرد.پژوهش حاضر از نظر ماهیت از نوع پژوهش های کیفی، از نظر میزان کنترل متغیرها از نوع غیر آزمایشی، از نظر هدف در زمره پژوهش های کاربردی و از جهت روش ، تطبیقی می باشد که با کمک مراحل الگوی جرج بردی که شامل توصیف ، تفسیر ،همجواری ،مقایسه است انجام گرفته است. نتایج این پژهش میتواند به برنامه ریزان برنامه درسی کمک کند تا با دید وسیع تری در این باره اقدام کنند .اطلاعات مورد نیاز برای پاسخ به سوال های پژوهش از طریق مطالعه کتابخانه ای جمع آوری شده است .نتایج نشان داده که تمرکز و عدم تمرکز برنامه درسی در کشورهای ایران و ژاپن یکی از تفاوت های عمده در نظام آموزشی این دو کشور است . در نظام متمرکز ، فرایند برنامه ریزی درسی توسط سازمان مرکزی انجام و به تمام نقاط ارائه می شود و همه موظف به اجرا کردن آن می باشند اما در ساختار غیرمتمرکز برنامه ریزی به صورت منطقه ای و محلی صورت می گیرد که نقش معلم در آن پر رنگ تر به چشم می خورد . همچنین یافته های تحقیق نشان داده است که با وجود اهمیت نظام برنامه ریزی درسی ، در آموزش ایران کمتر به آن توجه شده است. کشور ژاپن در برنامه ریزی درسی بیشتر به آموختن مهارت هایی که دانش آموزان با آن سروکار دارند ، می پردازد . نظام آموزشی این کشور برای مقوله کار اهمیت زیادی قائل است به طوری که پس از اتمام دوره آموزش اجباری ، برای افرادی که تمایل به ادامه تحصیل ندارند آموزش فنی و حرفه ای در نظر گرفته شده است . در کشور ایران ، پرورش استعدادهای دانش آموزان را می توان از مهم ترین اهداف برنامه ریزی درسی در نظر گرفت که در مرحله اجرا دچار ضعف و نقصان است . اهداف برنامه درسی ایران منطبق بر نظام اسلامی است و در برخی موارد به گفته منطقی ، آرمان گرایی و مقاصد غیرقابل دسترس به چشم می خورد.