ارزیابی تطبیقی عوامل موثر برآموزش کارآفرینی با ارائه مدل مناسب ( مطالعه موردی؛ دیدگاه اساتید دانشگاههای شهر اصفهان)

آموزش کارآفرینی راهبردی است که از طریق آن می توان تسهیلاتی برای دانشجویان فراهم کرد که بتوانند از فرایندها، اصول، شیوه ها و راهکارهای خلق ارزش، خلاقیت، نوآوری و ایجاد اشتغال بهره مند شوند.هدف پژوهش حاضر ، ارائه مدلی جهت ارزیابی عوامل موثر برآموزش کارآفرینی می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی ، به لحاظ داده ها کمی و از نظر ماهیت و روش جزء پژوهشهای توصیفی (غیر آزمایشی ) و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را اساتید دانشگاههای شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل دادند. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که نهایتاً تعداد 372 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه پرسشنامه محقق ساخته مهارت آموزی کسب و کارو مهارت آموزی برقراری ارتباط آنلاین، پرسشنامه مهارتهای اجتماعی و پرسشنامه مولفه های آموزش کارآفرینی بود که روایی آن ها به لحاظ محتوا تامین شده و ضریب اعتبار آن ها بر اساس آلفای کرونباخ به ترتیب معادل 86/0، 92/0 و 88/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که علاوه برآنکه مهارت آموزی کسب و کار و مهارت آموزی برقراری ارتباط آنلاین بر آموزش کارآفرینی اثرگذار بوده است ، در این میان مهارتهای اجتماعی نیزنقش میانجی گری دارد.