استفاده از روش تدریس به شیوه همیاری در مدارس ایران

یادگیری فرآیندی است که عوامل و متغیرهای زیادی در آن در تعاملند. به کارگیری شیوه های تدریس با مشارکت فعال دانش آموزان یکی از روش های موثر در ایجاد انگیزه و افزایش سطح یادگیری می باشد. یکی از الگوهای موفق در جلب مشارکت دانشجویان، الگوی آموزشی همیاری است که از خانواده الگوهای اجتماعی است و به صورت های متفاوت قابل اجراست. از آنجا که تدریس به منظور تسهیل یادگیری انجام می شود و هریک از هدف های آموزشی معرف نوع خاصی از انواع یادگیری است بنابراین ضروری است که معلمان در تمام مراحل تدریس خود به یافته های روانشناسی یادگیری مراجعه و بر اساس قوانین و نظریه های یادگیری به منظور بهبود فعالیت های تدریس تصمیمات متناسب و منطقی اتخاذ کنند. نظریه ها ضمن هدایت روشهای تدریس، معلمان را با سودمندی و کاربردی بودن روش به کار گرفته شده آشنا می سازد لزوم تجدید نظر در روش های سنتی تدریس و استفاده از روشهای نوین و فعال یادگیری از سوی سیستم های آموزشی احساس شده و کاربرد این روش ها در علوم مختلف متداول شده است. روش تدریس اگر متناسب با شرایط و نیاز فراگیران و جامعه نباشد قادر نخواهد بود رسالت خویش را انجام دهد . برای دست یافتن به این مهم در برنامه های مدارس به ویژه در روش های یاددهی-یادگیری باید روش هایی گنچانده شود که از طریق آن ها، دانشآموزان قابلیت های چگونه آموختن را از طریق همکاری و نظم فکری بیاموزند. در این پژوهش سعی شده است روش تدریس به شیوه همیاری در مدارس ایران مورد واکاوی قرار گیرد.