جایگاه و نقش یادگیری الکترونیکی در نظام آموزش عالی کشورهای ایران و آلمان

از مهمترین مسائل آموزش عالی ایران، عدم پاسخگویی سیستم سنتی آموزش عالی به نیازهای واقعی جامعه در حوزه آموزش و یادگیری است. در این میان با ناکارآمدی نظام کنونی، روش آموزش و یادگیری مجازی یا الکترونیکی به عنوان یک روش جدید، کارآمد و موثر بر یاددهی و یادگیری در نظام آموزش عالی مطرح شده که این شیوه نیز با مشکلات و محدودیت‌هایی رو به رو است. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی جایگاه و نقش یادگیری الکترونیکی در نظام آموزش عالی کشورهای ایران و آلمان انجام گرفت. روش تحقیق، کیفی از نوع کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی بود. حوزه پژوهش شامل کتاب ها، مجلات، اسناد و نوشته‌های مرتبط با موضوع تحقیق بود که جهت نمونه گیری نیز به علت کثرت منابع از مکتوبات چاپی و دیجیتالی که برای محقق قابل دسترسی بود، استفاده شد. روش گردآوری اطلاعات به صورت فیش‌برداری و جهت این کار از نمونه فیش‌هایی که به وسیله پژوهشگر طراحی شده بود استفاده گردید. روش تجزیه و تحلیل نیز عبارت بود از: توصیف، تحلیل و استنتاج نظری. یافته های تحقیق بیانگر این بود که کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش سبب شده تا برنامه‌های آموزشی به سمت مجازی شدن سوق پیدا کنند و نیز آموزش و گسترش دانش به گونه‌ای فزاینده از طریق یادگیری الکترونیکی امکان‌پذیر شود. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که در کشور آلمان توجهات خاصی به یادگیری الکترونیکی در آموزش عالی شده اما در کشور ایران گرچه دارای برنامه‌هایی برای توسعه یادگیری الکترونیکی بوده، این مسئله نتوانسته جایگاه خود را بیابد. در نهایت به مهم‌ترین موانع و محدودیت های یادگیری الکترونیکی در ایران پرداخته و در راه پیاده سازی آن در سطح آموزش عالی راهکارهای خاصی ارائه شده است.