چگونگی گرایش هنرمندان به ابعاد زیباشناسانه و محتوایی بافتهای ملی و سنتی در نقاشی معاصر ایران: بررسی هشتمین دو سالانه

شناخت قابلیتهای زبانی و بیانی بافت به عنوان یکی از بارزترین عناصر و کیفیات بصری هنرهای تجسمی میتواند به تعامل بهتر با مخاطب کمک شایانی کند که هدف نهایی هنرمند است. بافت نقش بسزایی در روند زیباشناختی و انتقال مفاهیم مورد نظر نقاش ایفا میکند. چگونگی میزان گرایش هنرمندان به ابعاد محتوایی و زیباشناسانهی بافتهای ملی و سنتی در نقاشی معاصر ایران مسئلهی اصلی این پژوهش است. در این راستا هنرمندان نقاشیهای هشتمین دوسالانه به عنوان جامعهی آماری این تحقیق در نظر گرفته شدهاند. هدف از این تحقیق توجه به قابلیتهای زیباشناسانه و مفهومی بافتهای ملی و سنتی در نقاشی در جهت ارتقای کیفی اثر و تعامل بهتر با مخاطب است. پژوهش حاضر به هنرمندان در استفاده از ابعاد مختلف بافتهای ملی و سنتی و بهرهگیری آگاهانه از آن کمک میکند. در این مطالعه ابتدا به معرفی بافتهای سنتی پرداخته شده و سپس انگیزهی هنرمندان هشتمین دوسالانه از استفاده از بافتهای ملی و سنتی در نقاشی مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش نشان میدهد که در91.4درصد از نقاشیهای هشتمین دوسالانه، بافتهای ملی و سنتی هم دارای جنبهی زیباییشناسانه است و هم در جهت اغنای محتوایی اثر به کار رفته است. دیگر نقاشیها که شامل8.6درصد آثار است، بافت را تنها در جهت انتقال محتوای اثر به کار بردهاند. به علاوه هیچ یک از هنرمندان، به تنهایی انگیزه زیباشناسانه را در استفاده از بافتهای سنتی در اثر خود نداشتهاند. این پژوهش نتیجه میگیرد که نقاشان معاصر ایران به ابعاد محتوایی بافتهای ملی و سنتی گرایش بیشتری دارند. روش انجام این تحقیق تحلیلی و شیوۀ گردآوری اطلاعات کتابخانهای و از طریق پرسش نامه است. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق بررسی آماری نتایج پرسش نامهها با استفاده از نرم افزار exel انجام شده است.