ارزیابی ارتقا سطح خلاقیت دانشجویان معماری در دو شیوه آموزشی

آموزش معماری در آتلیه، ضمن اینکه دانشجویان را قادر می سازد تا مفاهیم مورد نظر را در وضعیت های جدید به کار برند و آن ها را برای انجام ابتکارات و بروز خلاقیت تشویق می کند، ضمن اینکه دانشجویان را در فرایند آموزش و یادگیری خود و هم کلاس هایشان سهیم می نماید. پژوهشگران چنین گفته اند که ارتفا و پرورش خلاقیت دانشجویان معماری تا حد زیادی به شیوه ی آموزش وابسته است و آموزش های مشارکتی را بهترین نمونه دانسته اند، این پژوهش بر آن است برای نخستین بار دو شیوه ی آموزش گروهی را با یکدیگر مقایسه نموده و میزان اثرگذاری هر یک را بر خلاقیت دانشجویان بسنجد. روش داده اندوزی در این پژوهش مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه،حضور در آتلیه ها و مصاحبه مستمر با دانشجویان و آزمون سنجش خلاقیت تورنس بوده است و برا تحلیل داده ها ، از نرم افزار spss استفاده گردید . جامعه آماری دانشجویان دو آتلیه درک و بیان محیط بوده اند که به صورت تمام شمار مورد بررسی قرار گرفته اند.این پژوهش به دنبال آن است که شکوفایی خلاقیت در روش های 'آموزش محور' و 'دانشجو محور' که هر دو، از تجارب ارزشمند آموزشی در آتلیه ی معماری هستند را مقایسه نموده و موفقیت هر کدام را بسنجد .