روش تدریس مبتنی بر حل مسئله و پرورش تفکر خلاق

در وضعیت کنونی، خلاقیت نه یک ضرورت، بلکه شرطی برای بقاست. بنابراین لازم است نظام آموزشی بر تربیت و پرورش افرادی تاکید کند که به حل خلاق مسائل پیش بینی ناپذیر قادر باشند. با توجه به این نگرش هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی روش‌های تدریس مبتنی بر حل مسئله بر پرورش تفکر خلاق در دانش‌آموزان می‌باشد. با توجه به نوع تحقیق، به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، دو گروه گواه و آزمایش انتخاب شدند. گروه آزمایش علاوه بر آموزش های مرسوم طرح که توسط دبیر مربوطه اجرا می شد، به مدت 25 جلسه تحت آموزش مبتنی بر حل مسئله توسط نگارنده قرار گرفتند. در پایان برای سنجش خلاقیت از فرم 60 سوالی عابدی استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها، فایل داده ها در نرم افزار spss17 تشکیل و با استفاده از آمارهای توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد ) و آزمون های t-test و آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.