تاثیر ارتباط مدرسه و خانواده بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر ارتباط خانواده و مدرسه و اثرات آن در پیشرفت تحصیلی فرزندان می‌باشد. خانواده اولین و مهم‌ترین نهاد اجتماعی است که در جامعه‌پذیری و تربیت اجتماعی فرزندان نقش اساسی ایفا می‌کند. از خانواده به‌عنوان نخستین آموزشگاه فرزندان یاد می‌شود که والدین در آن به‌عنوان آموزگاران الفبای چگونه زیستن و چگونه بودن را به فرزندان می‌آموزند. به‌عبارتی والدین مهندسان شخصیت آدمی‌اند که در تکوین آن تاثیر بسزایی دارند. در کنار خانواده مدارس، اساسی-ترین نقش را در انتقال ارزش‌های حاکم بر جامعه به کودکان و نوجوانان برعهده دارند. مسئولیت ایجاد نگرش مثبت و سازنده در دانش‌آموزان نسبت به ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی و پایبندساختن آنها به قیود اخلاقی و رفتارهای مطلوب و پسندیده برعهده‌ی اولیای آموزش و پرورش کشور است. روش تحقیق از نوع مروری (اسنادی) می‌باشد. بررسی پیشینه نظری و تجربی نشان می‌دهد، ارتباط موثر و مستمر خانه و مدرسه به‌عنوان یک عامل راهبردی و اثرگذار در پیشرفت تحصیلی و ارتقای کیفیت و کمیّت برنامه‌های آموزشی و تربیتی می‌باشد. با توجه به اهمیت و نقش محوری خانواده و مدرسه در تعلیم و تربیت فرزندان، همکاری، هماهنگی و انسجام بین این دو نهاد مهم آموزشی و تربیتی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. بدیهی است که در پرتو این همدلی و همسویی بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم و تربیت حل شده، زمینه برای کاهش بسیاری از آسیب‌ها و انحرافات اجتماعی و مقابله با آنها فراهم می گردد، سلامت و تعادل برای نظام اجتماعی به‌دست می‌آید و برنامه‌های آموزشی و پرورشی از کارآیی و اثربخشی بیشتری برخوردار خواهند بود.