دیدگاه التقاطی روانشناسی انسان گرایانه با ادبیات پارسی

روانشناسی انسانگرا در درجه اول به آن دسته ازظرفیت ها و استعداد های انسانی توجه دارد که در نظریه های اثبات گرا یا رفتارگرا یا نظریه روانکاوی کلاسیک جایی ندارد واز آن جمله می توان به عشق ، خلاقیت ، خود ، رشد ، ارگانیسم ، بازی ، شوخی ، محبت ، طبیعی بودن ، خونگرمی ، انصاف ، استقلال ، مسئولیت ،معنا ، جوانمردی ، تجربه از خود بر گذشتن ، سلامت روانی مفاهیم مرتبط اشاره کرد.روان شناسی انسانگرا ، تنها روایت جدیدی از یک سنت فکری قدیمی است که ریشه های آن به فلسفه های باستانی در سراسر جهان می رسد در این مقاله ابتدا تاریخچه ی روانشناسی انسانگرا بررسی شد و سپس دیدگاه التقاطی روانشناسی انسان گرایانه با ادبیات غنی پارسی پرداخته شد. خود ، محور شخصیت راجرز است . به عقیده او باشیوه های خاصی که سبب تکامل خود ، می گردد ؛ بستگی به میزان محبتی دارد که کودک دریافت میکند . این سخنان در ادبیات ما بارها تکرار شده اند ، شاعران ما با تاثیر از آموزه های دینی ، گشت و گذار در جوامع مختلف و استفاده از تجربه های گرانبهای خود و دیگر بزرگان، و دقت در زندگی مردمان قرن ها قبل از روان شناسان انسانگرااین اشعار را سروده اند. با دقت در ادبیات غنی پارسی می توان بسیاری از مشکلات رفتاری را حل نمود.