آموزش و پرورش مصرف یا سرمایه‌گذاری (با نگاه به توسعه کیفی)

نقش شگفت انگیز آموزش و پرورش در زندگی انسان و شکوفایی استعدادها و ارزش های والای انسانی بر هیچکس پوشیده نیست. آموزش و پرورش نه تنها می‌‌ تواند در رشد اخلاقی، رفتاری و حتی جسمانی افراد موثر باشد، بلکه وسیله ای در جهت رفع نیازهای حقیقی و مصالح اجتماعی به شمار می‌‌ آید یعنی نقش آموزش و پرورش نه تنها در عینیت بخشیدن به زندگی مادی و معنوی فرد متوقف و محدود نمی شود، بلکه تمام شوون اجتماعی او را در بر می‌‌‌گیرد و عامل رشد و تحول اساسی جامعه می‌‌‌گردد. رشد اقتصادی در هر جامعه تا حدودی بستگی به می‌‌زان تحول در رفتار فردی دارد، چرا که انسان مهم ترین عامل در فرآیند تولید است، زیرا که از یک طرف قدرت مدیریت و تخصیص منابع را در اختیار دارد و از طرف دیگر با نیروی کار خود تصمیم های اتخاذ شده را جامه عمل می‌‌ پوشاند . بدین ترتیب تحولات فردی و اجتماعی برای نیل به رشد اقتصادی، حیاتی می‌‌ باشد. به لحاظ همین اهمیت آموزش و پرورش که روزگاری یک مقوله مهجور در سرمایه‌گذاری شناخته می‌‌‌شد، به تدریج در صحنه ملی و بین المللی به بحث اصلی سرمایه‌گذاری تبدیل شده است. سرمایه گذاری در آموزش و پرورش یک عامل کلیدی در فرایند رشد و توسعه اقتصادی است و تامین سرمایه انسانی مستلزم انجام فعالیتهای آموزشی است. سرمایه‌گذاری آموزشی از یک سو قابلیت های نیروی انسانی را ارتقاء می‌‌ بخشد و از سوی دیگر، نیروی کار را برای استفاده بهتر از فناوری جدید تولید مهیا می‌‌‌سازد و به این ترتیب راه رشد و توسعه اقتصادی را برای کشورها هموار می‌‌‌کند. در این مطالعه سعی ما براین است که ضمن بررسی مفهوم اقتصاد آموزش و پرورش و اهمیت آن با بررسی نظریات عمده ای که در ارتباط با سرمایه ی انسانی و سرمایه گذاری در آن و به تبع آموزش و پرورش و توسعه اقتصادی مطرح است به این سوال پاسخ دهیم که با توجه به توسعه کیفی آموزش، آموزش و پرورش، هزینه و مصرف است یا سرمایه‌گذاری و آموزش چه نقشی در توسعه کیفی دارد.