راهکارهای سازگاری باکم آبی درمنطقه سیستان

پدیده خشکسالی و کم آبی با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران و قرار گرفتن در کمربند خشک کره زمین، موضوع جدیدی نیست. اما با وجود تعدد نیازها و تصرف های بشری بر محیط زیست و رشد سریع جمعیت، این پدیده روز به روز در حال افزایش است. به دلیل کاهش ذخایر آبی، ایران در آستانه بحران آب به سر می برد و در سال های آینده، تامین آب به یکی از بزرگترین چالش های کشور تبدیل می شود، ایران در زمینه متوسط بارش باران از میانگین جهانی بسیار فاصله دارد. خشکسالی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بلایای طبیعی، هزینه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی زیادی را به ‌همراه دارد. در زمینه آب کشاورزی که اصلی‌ترین بخش مصرف آب کشور به شمارمی آید، باید به سمت کشت‌های کمتر آب‌بر پیش رفت و سعی بر افزایش بهره‌وری آب داشت و محصول خشک بیشتری از آب کمتر به دست آورد. شرط اصلی آن پذیرش این واقعیت است که باید با شرایط کم‌آبی سازگار شد. دشت سیستان در بین شهرها و مناطق مختلف کشور، کمترین میزان بارندگی را دارا است. احتمال وقوع باران درمنطقه سیستان یک سوم مناطق مرکزی ایران است. حداکثر، حداقل و میانگین سالانه بارندگی در دشت سیستان به ترتیب 5/171 ، 13و 23/53 میلیمتر می باشد. مجموع بارندگی سی ساله حدود 7/1543 میلیمتر بوده که این میزان بارندگی تنها 34 درصد تبخیر یک سال (حدود 4700 میلیمتر) دشت سیستان می باشد. به دلیل تبخیر بسیار بالای منطقه سیستان ،این منطقه با مناطق پر تبخیر جهان مثل آفریقا مقایسه می-گردد. در این مقاله سعی گردیده است مهمترین راهکارهای سازگاری باکم آبی درمنطقه سیستان مورد بررسی قرارگیرد.