بررسی آزمایشگاهی تاثیر فوق روان کننده برپایه پلی کربوکسیلات و الیاف شیشه بر مشخصات مکانیکی بتن سبک سازه ای با سنگدانه لیکا

کاهش وزن ساختمان ها ضمن کوچک کردن ابعاد اعضای سازه ای موجب کاهش نیروی ناشی از زلزله و کاهش هزینه ی تمام شده ی ساخت می شود. برای کاهش وزن سازه می توان از بتن سبک استفاده کرد. دانه های لیکا در مقابل فشار مکانیکی دایمی و یا بار گزاری مکرر، فشرده نمی شوند و نسبت درصد هوای موجود، ثابت می ماند. وجود منافذ درونی بسته، ساختمان سلولی بخصوص و وجود لایه روکش باعث کاهش چشم گیر میزان جذب آب دانه های لیکا نسبت به سایر سبک دانه ها می شود. در این پژوهش تاثیر فوق روان کننده برپایه پلی کربوکسیلات و الیاف شیشه بر مشخصات مکانیکی بتن سبک سازه ای با سنگدانه لیکا بررسی شده است. بدین منظور از 20 طرح اختلاط که 2 طرح آن به عنوان طرح شاهد و 18 طرح با افزودنی های فوق روان کننده پلی کربوکسیلاتی و الیاف شیشه اجرا شده است، نتایج نشان می دهد که در طرح اختلاط اول با نسبت آب به سیمان 55/0بیش ترین اسلامپ مربوط به نمونه(an)5 ودر طرح اختلاط دوم با نسبت آب به سیمان 5/0 است که دارای 7/0درصد الیاف و4/1درصد فوق روان کننده است. مقاومت فشاری 7 و 28 روزه طرح اختلاط اول با نسبت آب به سیمان 55/0 مربوط به نمونه (an)4 و در طرح اختلاط دوم با نسبت آب به سیمان 5/0 مربوط به نمونه (an14) است که دارای 2درصد الیاف و 8/0درصد فوق روان کننده است. فوق روان کننده بر پایه پلی کربوکسیلات باعث تراکم هر چه بیشتر بتن میگردد و بطور محسوسی باعث افزایش مقاومت می گردد. نتایج نشان داده است که افزودن الیاف شیشه و فوق روان کننده به میزان نرمال باعث مقاومت بتن می گردد.