بررسی آئین‌نامه asce/copri 61-14 جهت طراحی لرزه‌ای اسکله‌های شمع و عرشه

امروزه اقتصاد بسیاری از کشورها از جمله کشور ایران به حمل و نقل‌های دریایی وابسته شده بطوری که شاهد افزایش ساخت سازه‌های ساحلی به عنوان محل پهلوگیری شناورهای تجاری و نظامی و نیز به عنوان سازه‌های نگهدارنده تاسیسات حمل بار هستیم. لذا در سال‌های اخیر مطالعات بسیاری در زمینه‌ طراحی اسکله‌ها توسط کشورهای مختلف انجام گرفته که در نهایت روش طراحی براساس عملکرد به عنوان روشی با قابلیت اطمینان بسیار بالا جهت طراحی این سازه‌ها توسعه داده شده است. با توجه به اینکه کشور ایران نیز از نظر لرزه‌خیزی در منطقه فعال جهان قرار دارد و به گواهی اطلاعات مستند علمی و مشاهدات قرن بیستم از خطرپذیرترین مناطق جهان در اثر زمین لرزه‌های پرقدرت محسوب می‌شود، به همین دلیل روش طراحی براساس عملکرد در سال‌های اخیر توسط بسیاری از پژوهشگران جهت افزایش قابلیت اطمینان طرح سازه‌های ساختمانی در مقابل بارهای لرزه‌ای توسعه داده شده و جای خالی استفاده از این روش در طراحی سازه‌های حجیم و گران قیمتی مانند اسکله‌های شمع و عرشه دیده می‌شود. اهمیت این موضوع از این جهت است که هزینههای ساخت و نگهداری اسکله‌های شمع و عرشه به عنوان قسمت اصلی بنادر بسیار بالا بوده و وقوع آسیب‌های کنترل نشده در این سازه‌ها در هنگام زلزله می‌تواند منجر به صرف هزینه‌های بسیار زیادی شود. لذا در این مطالعه به معرفی و بررسی آئین نامه asce/copri61-14 جهت طراحی لرزه‌ای اسکله‌های شمع و عرشه به همراه تمرکز بر روش طراحی براساس عملکرد پرداخته شده است.