مقایسه تاثیر تغییر در هر یک از عوامل اسلامپ، نسبت آب به سیمان و عیار سیمان بر مقاومت فشاری بتن

طبق مراجع مختلف افزایش نسبت w/c، افزایش اسلامپ به کمک آب و کاهش عیار سیمان باعث کاهش مقاومت بتن می‌گردد. اما آنچه حائز اهمیت می‌باشد از میان 3عامل مذکور. نسبت w/c تاثیر واضح‌تری دارد؛ آنچنان‌که می‌توان گفت کاهش مقاومت بتن به سبب افزایش اسلامپ با افزایش آب و یا کاهش عیار سیمان باعث افزایش نسبت w/c شده و در نهایت افزایش این نسبت به کاهش مقاومت منتهی می‌شود. در این مقاله به کمک ایجاد یک شرایط نسبتا یکسان سعی بر آن بوده است که تاثیر این عوامل هر یک جداگانه بررسی شوند. لذا حدود 300 کیلوگرم نمونه سیمان و 1000 کیلوگرم شن و ماسه تهیه شد. سپس 20طرح مخلوط بتن (160 آزمونه) مشابه و بدون افزودنی ساخته شدند. در مرحله اول مخلوط بتن‌های آزمایشگاهی با عیارهای 330، 340، 350، 360 و 370 کیلوگرم در متر مکعب تهیه شد که سعی بر حفظ کارائی (اسلامپ~8سانتی‌متر) بود. در مرحله دوم مخلوط بتن‌های آزمایشگاهی با نسبت آب به سیمان‌های 53/0، 54/، 55/0، 56/0، 57/0، 58/0 و 59/0 و عیار ثابت 350 کیلوگرم در متر مکعب اجرا شد. در مرحله سوم مخلوط بتن‌های آزمایشگاهی با اسلامپ‌های مختلف 5، 6، 7، 8، 9، 10، 11 و 12 سانتی‌متر و عیار ثابت 350 کیلوگرم در متر مکعب تهیه گردید. بر روی 20مخلوط بتن آزمایش مقاومت‌فشاری 1، 3، 7، 28، 90روزه و مقاومت کششی 28روزه انجام گرفت. نتایج این عملیات آزمایشگاهی تاثیر بیشتر تغییرات w/c در مقاومت بتن نسبت به تغییرات اسلامپ یا عیار را نشان داد؛ به گونه‌ای که با کاهش هر 01/0 نسبت w/c حدود 3/1 مگاپاسکال مقاومت 28روزه افزایش می‌یابد، لیکن به ازای افزودن هر 10 کیلوگرم سیمان در یک مترمکعب بتن، مقاومت حدود 2/1 مگاپاسکال (مشابه هر 1سانتی‌متر افزایش اسلامپ) افزایش دارد. در حقیقت ضریب تاثیر کاهش پارامتر w/c واضح‌تر می‌باشد. (البته همواره کاهش w/c بدون مصرف افزودنی مطلوب نیست.)