تجارب خصوصی‌سازی شبکه‌های آبیاری و زهکشی

در طول دهه 1990 آب در سراسر جهان موجی از خصوصی‌سازی را تجربه کرد و مشارکت بخش دولتی با خصوصی به میزان قابل‌توجهی افزایش یافت. ایران نیز به‌عنوان یک کشور درحال‌توسعه طی 10 سال اخیر بهره‌برداری از شبکه‌های آبیاری و زهکشی خود را به بخش خصوصی و نهادهای مردمی واگذار نموده است. علت خصوصی‌سازی شرکت‌ها عمدتاً دو فرضیه مالی و کارایی است. فرضیه مالی نشان می‌دهد که خصوصی‌سازی صرفه‌جویی در تامین هزینه‌های مالی دولت را دارد و از سوی دیگر فرضیه کارایی بهبود خدمات تحت مالکیت بخش خصوصی و معرفی ایده‌های جدید را در برمی‌گیرد. تحقیق حاضر با مطالعه اسنادی و کتابخانه‌ای، فرایند خصوصی‌سازی شرکت‌های بهره‌برداری از شبکه‌های آبیاری را به‌طور خلاصه بررسی نموده است. تحلیل وضعیت موجود نشان می‌دهد گرچه خصوصی‌سازی آب با فراز و نشیب‌هایی همراه بوده است اما اگر این خصوصی‌سازی زمانی که شرایط آن ازجمله تکمیل ساختار فیزیکی شبکه، آموزش بهره‌برداران، چارچوب حقوقی و قانونی، استقلال تصمیم‌گیری و حل مشکلات اجتماعی فراهم شود؛ منجر به ارتقاء بهره‌وری، پایداری، جذب سرمایه و کاهش بار مالی دولت خواهد شد.

privatization experiences of irrigation and drainage schemes

during much of the 1990s, water utilities worldwide experienced a wave of privatization ‎and ‎public-private partnerships in irrigation increased significantly. iran, as a ‎developing ‎country, has delivered the operation of irrigation and drainage networks ‎to the ‎private sector and public institutions over the last 10-years. ‎‏ ‏the reason for the privatization of companies is ‎largely ‎based on two financial and efficiency hypotheses. the fiscal hypotheses suggest ‎that ‎privatization will relieve governments the burden of investment financing and the efficiency hypothesis implies that water utilities performance will improve ‎under ‎private ownership and introducing new ideas. this study summarizes the privatization ‎process ‎of the operation of irrigation schemes‏ ‏through documentary and library research. the results show ‎that ‎although privatization of water has had its ups and downs, if privatization is achieved ‎when ‎specific conditions such as completing the physical structure of the network, training ‎users, ‎legal and law framework, decision-making independence and solving its social problems ‎lead ‎to it will promote productivity, sustainability, attract capital and reduce government ‎financial ‎burden.