بررسی میزان تاثیرگذاری سامانه کنترل خودکار پیش بین(mpc)در بهبود مدیریت بهره برداری کانال اصلی آبیاری و تعادل بخشی آبخوان

عملکرد اکثر شبکه های آبیاری و زهکشی در ایران چه ازلحاظ فرآیندی مثل کفایت، راندمان و عدالت و چه ازلحاظ خروجی یعنی تولید محصول مطلوب نبوده است. عدم مطلوبیت کشاورزان از توزیع و تحویل کافی و مناسب آب در شبکه های آبیاری، سبب شده تا اقدام به برداشت های مجاز (و حتی غیرمجاز) از منابع آب زیرزمینی نمایند تا این عدم مطلوبیت کفایت در توزیع آب را جبران نمایند. بر همین اساس این تحقیق با هدف بررسی میزان تاثیر گذاری، بهبود و ارتقا بهره برداری سامانه های تنظیم و تحویل آب در کانال اصلی آبیاری بر کاهش برداشت آب از آبخوان، اقدام به معرفی گزینه های خودکارسازی در کانال اصلی آبیاری نمود. برای این منظور سامانه کنترل خودکار سراسری پیش بین طراحی و تحت سناریو ی بهره برداری کمبود آب (خشکسالی) کانال اصلی شبکه آبیاری قزوین مورد آزمون قرار گرفت. در گام بعدی با استفاده از شاخص های ارزیابی عملکرد میزان بهبود فرآیند بهره برداری کانال اصلی قبل و بعداز بکارگیری اتوماسیون بررسی گردید. نتایج حاصل از سناریوی کم آبی حاکی از آن بودکه میزان بهبود شاخص کفایت با ارتقا بهره برداری به سامانه ی کنترل خودکار متمرکز 77 درصد به دست آمد. براین اساس میزان کاهش برداشت از آبخوان برای روش مذکور 5/71 درصد حاصل شد. از چارچوب پیشنهادی این تحقیق می توان برای ارزیابی اثر روش های مختلف بهره برداری شبکه های آبیاری بر روی احیای آبخوان ها استفاده نمود.

investigation of the effectiveness of mpc in improving operation management of main irrigation and balancing aquifer

the performance of most irrigation and drainage networks in iran has not been favorable in terms of processes such as adequacy, efficiency and equity, or in terms of output, i.e., product production. the disadvantage of farmers to not adequately distribute and deliver water in irrigation networks has led to permitted (and even unauthorized) withdrawals of groundwater resources to offset this disadvantage in water distribution. the purpose of this study was to investigate the effect of improving, improving and upgrading the utilization of water supply systems in the main irrigation canal to reduce the water abstraction from the aquifer and introduced automation options in the main irrigation canal. for this purpose, the global automatic control system was designed and tested under the water deficit (drought) scenario of the main channel of qazvin irrigation network. in the next step, using performance evaluation indices, the rate of improvement of main channel operation process was evaluated before and after automation. the results of the water deficit scenario show that the improvement of adequacy index was achieved by upgrading the operation to 77% centralized control systems. accordingly, the rate of reduction of aquifer harvest for the mentioned method 71.5 % was obtained. the proposed framework of this study can be used to evaluate the effect of different irrigation network utilization methods on aquifer restoration.