پهنه بندی پتانسیل اکوتوریسم با استفاده از مدل topsisو سامانه اطلاعات جغرافیایی ( نمونه موردی : شهرستان بینالود)

موضوع توسعه پایدار گردشگری، امر بسیار پیچیده ای است. منافع گردشگری و جنبه های مثبت آن (اقتصادی، فرهنگی – اجتماعی و سیاسی) زمانی به جامعه باز می گردد که توسعه همراه با خرد و برنامه ریزی همراه باشد. این درحالی است که عدم برنامه ریزی می تواند گردش متوازن امور در مناطق گردشگر پذیر را بر هم بزند. یکی از روشها و تکنیکهای موجود جهت دست یابی به این مهم؛ ارزیابی توان محیطی و پهنه بندی پتانسیل ها می باشد تا از این طریق بتوان بین قابلیتهای گردشگری یک منطقه و ظرفیت تحمل پذیرش گردشگر توازن بر قرار نمود. در صورت درست انجام شدن ارزیابی و پهنه بندی، می توان بنیانهای صحیحی برای برنامه ریزی و توسعه متوازن مناطق گردشگر پذیر را فرآهم نمود. تحقیق پیش روی با هدف تدوین مدلی جهت ارزیابی پتانسیلهای گردشگری، پهنه بندی مناطق بر اساس پتانسیلهای اکوتوریسمی و انتقال این مفاهیم به سامانه اطلاعات جغرافیایی ( gis) تهیه و تنظیم گردیده است. با توجه به قابلیتها و وجود گردشگران بسیار زیاد در شهرستان بینالود، این شهرستان به عنوان نمونه موردی انتخاب گردید.کلیه شاخصهای کلیدی مربوط به پهنه بندی گردشگری جمع آوری و سپس بر اساس روش مجموع ساده وزنی شاخصهای مرتبط با پهنه بندی اکوتوریسم انتخاب شده اند. اطلاعات پرسشنامه ها جمع آوری و با استفاده از مدل تاپسیس و سامانه اطلاعات جغرافیایی از منظر اکوتوریسمی پهنه بندی صورت گرفته است. مطالعات نشان می دهد شهرستان مذکور دارای توان بالایی در تفرج گسترده و توان متوسطی درتفرج متمرکز می باشد. نقشه های پهنه بندی نهایی در تفرج گسترده نشان می دهد که پهنه های با مطلوبیت مناسب، بالاترین درصد مساحت و پهنه های با مطلوبیت نامناسب، کمترین درصد مساحت را به لحاظ قابلیت توسعه گردشگری گسترده در شهرستان بینالود دارند و طبق نتایج حاصله پهنه های با مطلوبیت نامناسب، بالاترین درصد مساحت و پهنه های با مطلوبیت مناسب، کمترین درصد مساحت را به لحاظ قابلیت توسعه گردشگری متمرکز در منطقه مورد مطالعه دارند.