بررسی نقش اکوتوریسم و ارتباط آن با تحقق توسعه پایدار در ایران

امروزه پیشرفت صنعت گردشگری، توسعه اقتصادی و اجتماعی را به همراه خود داشته و مورد توجه بسیاری از کشور ها قرار گرفته است. در زندگی امروز به دلایل مختلفی چون رشد جمعیت، توسعه شهرنشینی، افزایش آلودگی، خستگی ناشی از کار، افزایش درآمد و... مردم را به آن داشته است که در اوقات فراغت خود به دامان طبیعت نظیر کوه ها، جنگل و.. بروند. که این امر خود سبب گسترش گردشگری با نام اکوتوریسم شده است. اکوتوریسم به عنوان شاخه ای از گردشگری چند دهه ای است که وارد صنعت گردشگری شده و سالانه مورد استقبال زیاد و گسترش این رویکرد شده است. این شاخه از گردشگری ضمن ارتقا وضعیت اقتصادی مناطق دارای پتانسیل طبیعت گردی و بهبود معیشت مردم و بخش های اقتصادی این مناطق چون جنگل داری، کشاورزی، شیلات و محصولات دیگر خاص آن مناطق، لازم تداوم توسعه و ایجاد یک جامعه سالم در گرو حفظ محیط زیست است. اکوتوریسم وسیله ای برای تحقق اهداف پایداری است. این رویکرد ضمن ایجاد رونق اقتصادی و بهبود روابط اجتماعی، راهکار هایی را برای رفع مشکلات فعلی ارائه می دهد و با حذف و یا به حداقل رساندن آثار منفی اقدامات مخرب طبیعت و طرح ریزی مصادیقی از توسعه که بیشترین سازگاری را با محیط طبیعی دارند، در راستای حفظ و ارتقای سلامت محیط زیست اقدام می نماید. پژوهش حاضر در پی آن است که با معرفی و بررسی نقش اکوتوریسم به عنوان یکی از شاخه های گردشگری، شناسایی ظرفیت های موجود در ایران و در پی آن چالش های اکوتوریسم، لزوم برنامه ریزی مناسب در راستای گسترش این صنعت و بطبع آن مزایای این رویکرد را بیان نماید.