ارزیابی پایداری اجتماعی از دیدگاه توسعه پایدار

توسعه پایدار، رویکردی جامع به بهبودبخشی کیفیت زندگی انسان‌هاست. در این راستا یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار، پایداری اجتماعی است. در فرایند برنامه ریزی راهبردی، جایگاه ویژه‌ای برای سنجش سطح پایداری اجتماعی به عنوان بسترساز توسعه اجتماعی سکونتگاه‌ها در نظر گرفته شده است. بر این اساس در پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف ارزیابی پایداری اجتماعی به تحلیل و رتبه بندی سکونتگاه‌های مورد مطالعه با بهره گیری از مدل electre پرداخته شده است. جامعه آماری پژوهش، سکونتگاه‌های دهستان قهاب صرصر از بخش امیرآباد شهرستان دامغان می‌باشد. داده‌های مورد نیاز از طریق 291 پرسشنامه خانوار بر اساس فرمول کوکران، و همچنین اسناد، مجلات و کتب مرتبط با موضوع جمع آوری گردیده و به منظور کمی نمودن شاخص‌های کیفی پژوهش از روش مقیاس دو قطبی استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل electre، بیانگر آن است که بین مطلوب‌ترین و نامطلوب‌ترین نقاط محدوده مورد مطالعه در زمینه پایداری اجتماعی، فاصله قابل توجهی وجود دارد.