تبیین چالشهای اکوتوریسم در ایران

اواخر قرن بیستم و در پاسخ به کاهش منابع محیطی و اقتصادی در جهان در حال توسعه، بنظر می‌رسید اکوتوریسم به عنوان گردشگری به اقتصاد کشورها کمک می‌کند و باعث ایجاد تبادل بین فرهنگی و ایجاد شناخت از محیط زیست می‌شود. همینطور بسیاری از دولتهای جهان در حال توسعه، اکوتوریسم را به عنوان ابزاری برای جذب سرمایه گذاری و منابع خارجی پذیرفته و تشویق کرده‌اند. ایران با داشتن تنوع زیستی غنی و اکوسیستم گسترده، بطور مشخص یکی از کشورهای مهم غرب آسیا برای این نوع گردشگری است و اکوتوریسم در حال وزن گرفتن در بخش صنعت گردشگری این کشور است. مشخص است که این روش، چند بعدی و پیچیده است که درک صحیح از آن و اخذ تصمیم درست در سیاست گذاری، منجر به رونق صنعت گردشگری و اقتصادی کشور می‌شود. اما تا چه مدت می‌شود این وضعیت را حفظ کرد؟ آیا اکوتوریسم پایدار است؟هدف این مقاله بررسی این سوالات و نگاهی عمیق به اکوتوریسم در ایران است و از این طریق درک روشنی از پیچیدگی این پدیده تسهیل می‌شود. این مقاله همچنین به بررسی تاثیر اکوتوریسم بر اقتصاد و محیط زیست کشور می‌پردازد. بدین منظور، گردشگری، محیط زیست و تعامل اقتصادی با تاکید بر نحوه ارتباط این گزاره‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های مربوط بر اساس روش توصیفی و تحلیلی و بر پایه مطالعات اسنادی حکایت از وجود چالش‌های سیاسی اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی است. براساس این یافته‌ها، در این مقاله سعی شده است تا اقدامات سیاست خلاقانه و پیشگیرانه برای کاهش نقاط ضعف مرتبط با اکوتوریسم پیشنهاد شود.