بررسی و ارائه مدل‌های نوین کسب و کار در صنعت گردشگری (مطالعه موردی: منطقه شاندیز)

گردشگری از جمله صنایع نوپایی محسوب می‌شود که در مدت کوتاهی توانسته است توجه جهانیان را به خود جلب کند. امروزه این صنعت در ردیف بخش‌های اقتصادی پر درآمد و کم هزینه دنیا قرار دارد که سهم 10 درصدی از تولید ناخالص و اشتغال جهانی را به خود اختصاص داده است و از هر 11 نفر شاغل در سطح دنیا یک نفر در این بخش فعال می‌باشد. رشد سریع صنعت گردشگری فرصت‌های متعددی جهت راه‌اندازی کسب و کار در این بازار سودآور فراهم ساخته و تجارت بین‌المللی در بخش گردشگری از چند دهه گذشته رشد قابل ملاحظه‌ای را تجربه نموده است.براساس آمار سازمان جهانی گردشگری، ایران دارای رتبه پنجم جاذبه‌های طبیعی و رتبه دهم جاذبه‌های باستانی و تاریخی است. حال با توجه به ظرفیت‌های ایران در حیطه گردشگری، نرخ بالای بیکاری، لزوم افزایش درآمد ارزی و سرمایه گذاری خارجی در کشور توجه بیش از پیش به این صنعت می‌تواند علاوه بر افزایش زمینه‌های تعامل با کشورهای مختلف، اشتغال و ارزآوری برای کشور را به همراه داشته باشد.در صورت توجه به عوامل تاثیرگذار و برنامه‌ریزی جهت توسعه توریسم به خصوص در مناطق ییلاقی و تفرجگاهی، می‌توان نقش عمده‌ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع‌بخشی به رشد اقتصادی و نیز خلق فرصت‌های شغلی جدید در ارتباط با سایر بخش‌های اقتصادی ایفا کرد. منطقه گردشگری شاندیز از دیرباز دیار آشنای جهانگردان و طبیعت گردان بوده و این حکایت از جایگاه والای جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی این منطقه دارد، به عنوان نمونه موردی این مقاله در نظر گرفته شده است که سالانه میزبان 50 میلیون گردشگر می‌باشد. در چند سال اخیر اقدامات موثری در توسعهٔ صنعت گردشگری در این منطقه صورت گرفته است که این اقدامات نشان از ارزشمند بودن این صنعت و سودآوری چشمگیر اقتصادی آن می‌باشد. از این رو در راستای تحقق ایده‌های سازمانی و تبدیل آنها به ارزش اقتصادی، در این مطالعه سعی شده است ضمن بررسی فرصت‌های سرمایه گذاری، ارائه مدل‌های نوین کسب و کار با نگاه ویژه به کسب و کارهای کوچک و متوسط بررسی و در دستور کار قرار گیرد.