سنجش رابطه فرهنگ سازمانی با بهره‌وری کارکنان در سازمان مدیریت و برنامه ریزی استانها

فرهنگ سازمانی، نوعی برنامه‌ریزی اندیشه جمعی است که در سالیان اخیر به عنوان یک تفکر غالب در عرصه سازمانها مطرح بوده است. از سوی دیگر، نوع فرهنگ حاکم بر سازمان، تاثیر بسیار زیادی در بهره‏وری کارکنان آن سازمان دارد. کارکنان وقتی بهره‌وری لازم را دارند که با استفاده از مجموعه استعدادها و تواناییهای بالقوه‌شان، بهتر فکر کنند. بیندیشند، بیافرینند، نوآوری کنند و نگرش سیستمی پیدا کنند و تفکری پیدا کنند که هدف‌گیری آن به جای حال و گذشته؛ خلق آینده باشد. از سوی دیگر مطالعه و شناخت فرهنگ سازمانی و میزان بهره‏وری کارکنان؛ مقوله ضروری است تا بتوان با شناخت فرهنگ سازمانی و بررسی رابطه آن با بهره‏وری کارکنان؛ چهارچوبی مطلوب برای مدیریت بهره‏وری، ارائه نمود. بنابراین پژوهش حاضر نیز ضمن شناسایی فرهنگ سازمانی در سازمان برنامه و بودجه کشور، به تبیین رابطه بین عوامل فرهنگ سازمانی و بهره‏وری کارکنان پرداخته است. روش پژوهش حاضر پیمایشی و از نوع تحقیقات همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استانها (صاحبنظر در حوزه فرهنگ سازمانی و بهره وری) را در بر می گیرد که تعداد آنها به 400 نفر بالغ می شود. بر اساس فرمول کوکران، تعداد حجم نمونه به منظور تکمیل پرسشنامه 200 نفر تعیین شده است. روش نمونه گیری در بین کارکنان به منظور جمع آوری اطلاعات، به روش خوشه ای و تصادفی ساده بوده است. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه فرهنگ سازمانی رابینز و پرسشنامه بهره‌وری سازمانی است. نتایج حاصل از این پژوهش، حاکی از آن است که: بین فرهنگ سازمانی و بهره‌وری کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. در عین حال بین ویژگی های فرهنگ سازمانی (شامل: خلاقیت و ریسک پذیری، توجه به افراد، توجه به گروه و داشتن روحیه تحول طلبی) با بهره‌وری کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. ولی بین سه ویژگی از ویژگیهای سازمانی (شامل: توجه به جزئیات، نتیجه محوری و ثبات و حفظ وضع موجود) با بهره‌وری کارکنان رابطه معناداری وجود ندارد.