توانایی گندم در جذب نیکل از خاک آبیاری شده با آب آلوده

هدف از این پژوهش شناخت توانایی گندم در جذب نیکل از دو خاک با بافت و ساختمان متفاوت آبیاری شده با آب آلوده بود. نمونه­های دست­خورده و دست­نخورده از دو بافت لوم­رسی و لوم­شنی برداشته شد. در نیمی از ستون­های خاک گندم کشت شد و همه­ی آن­ها با آب آلوده به نیکل با غلظت 04/0 گرم بر لیتر آبیاری شدند. در هر دوره آبیاری، زه­آب خارج شده از ستون­های خاک نمونه­برداری شد. پس از برداشت بخش هوایی و ریشه گندم، از سه لایه خاک نمونه­برداری انجام شد. نتایج نشان داد که آلودگی زه­آب در خاک­های زیر کشت گندم بیشتر بود که می­تواند به دلیل وجود کانال­های ریشه نسبت به خاک­های بدون گیاه باشد. همچنین انباشتگی نیکل در ریشه< اندام­­­های هوایی< دانه مشاهده شد. غلظت نیکل در ستون­های دست­نخورده در حدود 20 درصد در خاک­های لوم­شنی بیشتر از خاک­های لوم­رسی بود؛ که نشان­دهنده اثر غالب پیوستگی منافذ نسبت به جایگاه­های جذبی در خاک­های دارای ساختمان با بافت لوم­رسی می­باشد. در خاک­های دست­نخورده سرعت آب بیشتر از خاک­های دست­خورده بود، و غلظت نیکل در این خاک­ها 59 درصد بیشتر از خاک­های دست­نخورده مشاهده شد که می­تواند به دلیل برهمکنش بیشتر نیکل با خاک به دلیل حرکت کندتر آب در این ستون­ها باشد.