مدیریت ریسک پدیده خشکسالی درایران، راههای مقابله با آن

ایران کشوری با توجه به قرار گرفتن درکمربند خشکسالی دنیا مستعد به خشکی و خشکسالی است، بطوریکه بیش از 65درصد سطح کشور دارای اقلیم گرم وخشک کی باشد. بهره‌برداری بیرویه از منابع آب منجر به کاهش سرانه آب موجود گردیده است. همچنین 85درصد از سطح استان خوزستان با مساحت 6/4 میلیون هکتاری دارای اقلیم خشک و فراخشک است. سرانه منابع آب تجدیدشونده در سال 1300 برابر 13000 مترمکعب ولیکن سرانه منابع آب تجدیدشونده در سال 95-96 کمتر از 1400 مترمکعب رسیده است. حدود 94 درصد از آب مصرفی، به بخش کشاورزی اختصاص دارد که بیش از 65 درصد از این آب در اثر راندمان پایین و عدم مدیریت بهینه آبیاری از دسترس خارج می شود که ارزش این تلفات به بیش از 63 میلیارد دلار می رسد. برآورد نیازهای غذایی نشان می‌دهند که اگر اقداماتی در جهت الگوهای مناسب کشت، افزایش راندمان آبیاری، کاهش ضایعات پس از برداشت محصول، مدیریت مناسب اراضی و علاوه بر تمام این موارد، اگر استراتژی مناسب برای مدیریت آب و آمادگی کاهش اثرات خشکسالی در بخش کشاورزی اتخاذ نشود، پتانسیل‌های آب و زمین کشور نیازهای غذایی کشور را تامین نمی‌کند. استراتژی مرتبط با جبران اثرات خشکسالی با مدیریت و برنامه‌ریزی استراتژیک آب مرتبط می‌باشد که شامل دو نوع اقدام می‌باشد که هر دو برای کاهش کوتاه مدت و طولانی مدت خشکسالی برنامه‌ریزی می‌شود. افزایش ذخیره آب با استفاده از تکنولوژیهای مناسب و تغذیه مجدد آب‌های زیر زمینی جژء اقدامات بلند مدت می‌باشند. اقدامات کوتاه مدت شامل برنامه‌ریزی صحیح استفاده از منابع آب است که بایستی بر اساس اصول مدیریت عرضه، مدیریت تقاضا و به منظور حداقل رساندن خسارت خشکسالی باشد.