بیماریهای پس از زایش در صنعت گاو شیری

بیماری کتوز یکی از بیماری های شایع در نشخوارکنندگان است که در نتیجه اختلال در متابولیسم انرژی و افزایشنیاز به قند خون در گاوهای پر تولید، آبستنی دو قلو و گرسنگیهای شدید حاد حادث میشود و می تواند باعث کاهشتولید شیر، کاهش پروتئین شیر، کاهش وزن بدن، کاهش اشتهاء، کاهش باروری و گاهی باعث جابجایی شیردان شود.زیان اقتصادی حاصل از لنگش شامل کاهش تولید شیر، کاهش باروری و افزایش ریسک حذف درگاوهای شیری است.تب شیر، از جمله شکل تحت بالینی آن، در متون علمی سابقه تاریخی طولانی دارد و تحقیقات زیادی روی آن انجامگرفته و هنوز یکی از چالشهای بزرگ پرورش گاو شیری در دنیای امروز است. افزایش چشمگیر تولید شیر در اوایلدورة شیردهی، بروز مشکلات مختلف تولیدمثلی را افزایش می دهد. از این رو، آگاهی از شاخص های تولیدمثلی واهمیت اقتصادی آن ها، از مسائل مهم در مباحث مدیریتی محسوب می شوند. جفت ماندگی یکی از ناهنجاری های0 تا 8 ساعت (متوسط 6 / تولیدمثلی رایج پس از زایش در گاو شیری محسوب می شود. زمان طبیعی دفع جفت 5ساعت) بعد از زایش است. به باقی ماندن جفت بیش از 24 ساعت پس از زایش، جفت ماندگی میگویند که بر اثر جدانشدن کوتیلدون از کارانکول های رحم و بیحرکت شدن (آتونی) رحم رخ میدهد. جابجایی شیردان به سمت چپ یکبیماری متابولیک مهم در گاوهای شیری بوده که خسارات اقتصادی هنگفتی به صنعت دامداری تحمیل مینماید. ازاین رو، تشخیص ابتلا به جابجایی شیردان به سمت چپ به خصوص در هفتههای ابتدایی پس از زایمان، بسیارحایزاهمیت می باشد. سخت زایی به عنوان تاخیر در زایمان یا زایمان مشکل تعریف شده است و در گاوهای شیریبیشتر در اولین زایش بروز می کند و ممکن است به مردهزایی و حذف گاو نیز منجر شود